The Man from 1889

Kabanata 3

"Nakauwi narin pala ang pilya at pasasaway kong anak." Rinig kong sabi nang isang iritado na boses sa likuran ko at agad namang nanigas ang buong katawan ko nang dahil sa pangamba at takot.

Si Don Marcelo. A.k.a ama ni Juliana.

Blanko ang kanyang mukha habang siya ay nakatayo doon pero makikita mo parin yung dissapointment at galit sa mata niya.

Uh oh. Lagot ka ngayon Isabelle.

Sa pagkakataong ito lang ako nakaramdam nang takot dahil sa ekspresyon nang mga mata ni Don Marcelo. Kahit kailan hindi pa ako natakot kay dad pero ngayon nagulat ako dahil sa biglang change of feelings.

Napansin ko rin na mas bata si Don Marcelo kasysa kay dad nang 2015 dahil wala man lang ka wrinkle wrinkles at wala rin signs of aging, wow how to be him po? Pero di parin nagkakalayo ang mukha nila dahil sa sobrang hawig ng itsura nila.

Na aamaze parin ako dahil nasa harapan ko ang mga ninuno ko na nabuhay more than 100 years ago pero di ko nalang ipinakita sa mukha ko dahil baka pagkamalan nanaman ako nilang sira ulo.

Parang napako ako sa kinatatayuan ko habang nagisitayuan ang balahibo ko sa leeg. Dahil sa talim nang mata ni Don Marcelo na puno nang galit at dismaya parang gusto ko nang lamunin ako nang lupa. Jusmiyo, ano nanaman ba ang ginawa ko? Bakit parang kasalanan ko naman? Huhuhuhu.

"Mahal, mas mabuti siguro kung magpahinga muna si Juliana bago mo siya kausapin, marahil ay mukhang hapong hapo siya ngayon?" Ma among sabi ni Donya Mariana, a.k.a mom, habang nakakpit yung bisig niya sa akin, which also happens to be my mom na.

Well atleast you gained a mom in this time.

Hindi parin kumakalma ang mala bagyong mata ni Don Marcelo habang tinititigan niya ako at ang bawat galaw ko, na para bang ayaw niyang mawala ako sa paningin niya.

"Paano ba naman siyang hindi mapapagod, kung literal niyang tinakbuhan ang pinaka importanteng araw na namamagitan sa pamilya natin at ng pamilya Alonso!" Nabigla kaming dalawa ni Donya Mariana nang napasigaw nang malakas si Don Marcelo. Mas lalo akong nakaramdam nang takot dahil sa kayang pagsigaw.

"Hindi ko aakalain na sa ganitong paraan mo ako susuwayin Juliana!" Patuloy parin siya sa pagsigaw habang yung mga tauhan at mga taong nakapang guardia na uniform ay nakatingin na sa amin.

Namula naman ang mga pisngi ko at ibinaba nalang ang mukha ko nang dahil sa hiya.

"At ang mas masama pa doon ay harap harapan mo akong ipinahiya sa harapan ng Gobernardor nang dahil sa walang katinuan mong pagiisip!" Nag loading muna ang utak ko kung sino ba yung tinutukoy niyang Gobernador.

Only after a few seconds ko lang napagtanto at inassume na baka yung matabang lalaki kanina sa simbahan ang pinopoint out ni Don Marcelo.

Pero teka nga, ngayon ko lang naisip na kung sa simbahan ako unang nakarating sa panahong ito at nakuha ang pagkatao ni Juliana, ibig sibihin ay may boyfriend siya at ginate crash ko yung wedding niya! Kaya pala galit na galit si Don Marcelo!

Great! Una, nawala na ang first kiss ko
Tapos ngayon, may unexpected boyfriend na ako! Baka sa susunod may anak na ako! Jusmiyo wag na man sana. Huhuhuhu.

Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sakanya, dahil talagang hindi ko pa siya kilala kahit na ninuno ko siya at isa pa hindi ko naman talaga alam ang totoong nangyari bago ako nakarating dito.

Nanlaki ang mata ako nang may boses na nagsalita sa likod nang isipan ko.

Apologise Isabelle, duh.

Ako?

Seriously?

The Maria Isabelle Rodriguez? Mag a-apologise? Eh hindi ko naman kasalanan kung napunta ako sa panahong to eh di ko rin kasalanan kung naudlot man ang kasal niya kaya, No Hindi---