The Prince Who Bit The Poisonous Apple (Prince Series #3)

Chapter 7

Chapter 7

Play

"Come, jump and I'll catch you."

My heart just skipped. I wasn't expecting these kinds of words from him. Dapat ay asarin niya ako, dapat yabangan niya ako at dapat nagmamalaki na siya sa akin na hinahabol ko siya.

But the gagong instsik is damn looking at me with his chinito eyes, one dimple on his silly face, a grin and lastly his arms waiting for me.

"Nakakainis ka Wayto!" I shouted.

I wasn't prepared. I ignited myself from words of battle for him, pero bakit ganito ang salubong sa akin ni Wayto?

Is this another attack of his poisons?

Mahigpit pa rin ang hawak ko sa duyan habang nakatingala pa rin ito sa akin.

"Sasambutin naman kita, Olbes." Lalong humigpit ang hawak ko sa aking duyan. "Ikaw lang ang ayaw magpasambot sa akin."

Natigilan ako sa sinabi niya.

"W-What?"

"Of course, I was just doing my own poisons. Baka maniwala ka." I rolled my eyes.

Mas gusto kong ganito ang mga salitang ibinabato sa akin ni Wayto, makakalaban ako, may masasabi ako.

"Maniniwala na sana ako Wayto, kaso naalala ko. Gago ka nga pala."

"Gusto mo kagat, Olbes?" inirapan ko lamang siya at pinagtaasan niya ako ng kilay.

"Come on, don't be afraid this Arellano will catch you." He chuckled.

"Paano mo ako sasambutin? Ilagay mo muna sa lamesa ang hawak mong mansanas. Oh my gosh, baka mahulog ako Wayto."

"Alright, alright." Ibinaba niya ang hawak niyang mansanas at inilahad niya ulit sa akin ang kanyang braso.

"Come on, mauubos na ang pasensiya ko Olbes. Pababayaan na kita dyan."

Nang sabihin niya ito sa akin ay agad na akong bumitaw sa duyan at tumalon sa kanya at nang sandaling nahuhulog na ako agad akong nasambot ng mga brasong naghihintay sa akin.

Nakapikit ang aking mga mata nang tumalon ako pero nang sandaling ramdam kong buhat na ako ni Wayto ay dahan-dahan na akong nagmulat.

He's waiting for my eyes to open.

Sinalubong ako ng ngisi at chinito niyang mga mata.

"See? Kahit ikaw arte, ikaw lagi kong sambot." Hindi ko napigilan ang sarili kong ngumiti sa sinabi niya.

"Thanks," ramdam ko ang pag-iinit ng pisngi ko nang unang beses akong nagsabi sa kanya ng salamat. Sincere thanks.

Nag-iwas ako ng tingin sa kanya.

Nagsisimula na itong humakbang patungo sa kulay itim na sofa na hindi man lang ako ibinababa.

"You're blushing Autumn,"

"I was faking it," pagsisinungaling ko.

"Uhuh? Bakit hindi mo na lang aminin na type mo na ako?"

"In your dreams instik."

Ibinaba niya ako sa sofa at naupo na rin ito na hindi kalayuan sa akin.

"So what are you doing here with that kind of outfit? Hindi mo ba alam ang lugar na ito, Olbes?"

"I was about to ask you the same thing, hindi pwede ang estudyante dito Arellano."

"Walang bawal sa isang Arellano, paano ka nakapasok dito?" kunot noong tanong nito sa akin.