The Prince Who Bit The Poisonous Apple (Prince Series #3)

Chapter 59

Chapter 59

Some explanations

The crowd whistled in cheer, especially the dwarves with their red apples. Don Ferell and Almero clapped their hands enthusiastically, and some of the gossipmongers raised their cameras to witness the proposal of the year.

Of course, it would be another hot topic in the whole province of Enamel. It could be another runaway wedding, a fake proposal or something else that might fuel the feud of our family.

They could assume all they want. I don't care!

Basta ako, sa sandaling gumaling na ang tiyan ni Wayto. He can taste me na.

Wayto's sweat were now visible, sobrang sakit na siguro talaga ng tiyan niya. Ano ba ang ipinakain sa kanya ng mga Ferell na iyon? My babe looked terrible.

But I don't care, magtiis muna siya diyan. I should make this proposal memorable. Minsan lang siya mag-propose, gago siya.

I gasped exaggeratedly, na parang hindi ko inaasahan ang pagluhod niya sa harapan ko. I even placed both of my hands to cover my mouth in disbelief.

"Oh my gosh, I didn't expect this, babe..." my eyes suddenly produced fresh set of real tears.

Napapadyak pa ako sa sobrang kilig, sinadya kong mangatal ang mga kamay ko at hinayaang magpatakan ang mga luha ko.

"Ginugulat mo 'ko... you're so sweet, babe..." halos hindi na maipinta ang mukha sa akin ni Wayto. Hindi ko pa inilalahad sa kanya ang aking kamay.

Nang sandaling mag-angat ako ng kamay, I saw how Wayto sighed in relief, pero hindi sa kanya nagtungo ang kamay ko, bahagya ko itong inilagay sa aking noo na parang anumang oras ay matutumba ako sa pagkahilo.

Iritado na si Wayto.

"A-autumn Stassi Maarteng Olbes! A-ccept-"

"Y-yes! Yes! I'll marry you!" inunahan ko na siya. Bahagya pa akong napatalon gaya ng mga napapanuod kong babae sa tv sa sandaling nagsasabi sila ng yes.

Wayto quickly stood on his feet, hindi na niya pinakawalan ang kamay ko at may isinuot na siyang singsing sa akin.

Muling nagpalakpakan ang mga tao, yumakap na ako kay Wayto habang walang tigil ito sa pagbulong sa akin.

"Ang arte, arte, arte, arte mo..."

"Pinakamatagal na proposal na napanuod ko." Kumento ni Troy na inirapan ko lang.

Hindi na kailangan pang magsalita ni Watyo o ako sa mga tao, they immediately excused themselves para iwan kami mag-isa ni Wayto. He's back on his bed, humingi siya ng kaunting oras sa nurse bago siya i-assist nito para sa bagong dextrose.

"What happened to you? They scared me, akala ko ay totoo na."

"That I was poisoned?"

"Yes."

"I was, actually." Suminghap ako sa narinig ko.

"Who? How?"

"No, not like that. We ate an expired chocolate. Ako lang ang sumakit ang tiyan."

"W-what? Saan naman galing ang chocolate na iyon? Hindi ba kayo marunong magbasa?"

"Nah, we're too busy to check it."

"So that's it?" he nodded.

"Why sudden-" hindi ko pinatapos si Wayto.

"I told you, Belo called me. He scared the hell out of me, hindi pa tayo nagsisimula o nag-uusap man lang tapos ganito na agad ang sasalubong sa atin? Sobrang dami agad ng pumasok sa isip ko nang tumawag siya. I concluded a lot of things, worsts things..."