The Prince Who Bit The Poisonous Apple (Prince Series #3)

Chapter 39

Chapter 39

Feathers or Glitters

Nagpatuloy ang parada habang inaasar ako ni Lonzo at Kaden. They've been telling me that I was the one responsible for corrupting Kito's innocence.

Na hindi pa naman daw handa iyong tao, gusto ko na raw dakutin.

My gosh! Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin makalimutan ang kalokohan nila. Hindi ko naman talaga intensyon na dakutin 'yon, e! I was just helping him to get his handkerchief. Kung ano-ano na agad pumasok sa utak ng mga walang hiya kong pinsan. Sila iyong tipo na sa halip na iligtas ako sa kahihiyan, mas pipiliin pa nila akong pagtawanan.

"Tapos naniniwala ka naman sa kanila? How dare you! 'Wag mo na nga akong payungan! Magpapayong na lang ako ng akin." Inagaw ko kay Kito ang payong at pinayungan ko ang aking sarili.

"Okay."

Ang isa sa nakakainis dito kay Kito, madali talaga siyang kausap. This Prince couldn't read between the lines.

Naglakad na siya sa tabi ni Kaden at Lonzo na tawa nang tawa. Wala man lang siya pakielam do'n sa dalawa kong abnoy na pinsan. Bakit nga ba ako ang kasama ng mga ito? Nasaan si Kuya na lagi nilang kasama?

"Let me." May umagaw ng payong ko.

Dahil half a minute na akong nagpayong napagod na ako kaya hinayaan ko na siya.

"Tell me, is your brother a virgin?"

Suminghap si Lato sa akin. "A-Are you trying to ask him to marry you?"

Naningkit ang mata ko sa kanya. "Seriously? Ikaw ba Lato, may kulang na turnilyo?"

He laughed. "You're funny."

Mas lalo akong nairita, bakit parang naka-default na ang sasabihin nito. Kung hindi tungkol sa kasal, lagi niya akong sasabihan ng you're funny.

Ang weird ng Samonte brothers, sa totoo lang.

"But you're pretty."

Bigla akong napangisi at wala sa sariling nahampas ng pamaypay ang braso niya. "Lato naman, e! Alam mo naman na 'di ako sanay na sinasabihan ng maganda."

Napapadyak ako at nagsumping ng hibla ng aking buhok kahit nakapusod naman pala ito. "Don't praise me too much, baka malagas 'yong feathers sa earrings ko."

"You're funny." Ulit niya na nagpatigil sa ngisi ko. Para siyang parrot!

"Ako ba niloloko n'yong magkapatid? Iyong isa parang robot, ikaw naman parang parrot! Kund 'di lang kayo mga guwapo, e!"

Umirap ako sa kanya. "Sorry, tagal na rin namin 'di nakisalamuha sa mga babae. You're the first one after a long time. Civil kami sa lahat ng mga nakaka-date namin, and mostly are for purely business. It's just that... malaki ang utang na loob namin sa Papa mo."

Halos matulala ako sa sinabi ni Lato. May nasasabi pala siyang makabuluhang mga salita.

"Y-You mean, itong paraan ng pakikisama n'yo sa akin ni Kito was your stereotype treatment for your girls?"

"Nah, let's say we're now removing the protective shell. Hindi mo kami makikita ni Kuya na kasama rito kung 'yong pakikisama namin sa'yo ay kapareho ng sa iba. We find you cute, pretty and interesting, bukod sa may utang nga kami sa Papa mo." Ngumuso ako.

Dapat ko na bang pasalamatan si Papa? Na sa halip na sasabunging manok ang inuwi niya ay dalawang prinsipe ang ipinakilala niya sa akin?

"Oh, okay. Now that you've confessed it to me, would you talk to me in normal way? Like, well, no marriage?" Ngayon ay napapaisip ako, sa lahat ba ng inalok niya ng kasal walang pumayag? Like, seriously? Lato is a good catch. But of course, kung matino ka namang babae, hindi ka naman basta tatanggap ng kasal kapag bigla ka na lang tinanong nito.