The Prince Who Bit The Poisonous Apple (Prince Series #3)

Chapter 32

Chapter 32

Betrayed

Bigla na lang nangyari, bigla na lang sumabog ang problema na akala ko kaya pa namin ayusin ni Wayto. Na akala ko dalawa pa kaming gumagawa ng paraan, dalawa pa kaming humahawak sa pangako, dalawa pa kaming lumalaban.

But I was wrong, it was just me.

Dahil hindi siya tumupad sa pangako. I was waiting for him for that talk. Alam ko naman na maiintindihan ko siya, alam ko ang sitwasyon namin. Pero hindi siya nagpakita, hindi na naman siya nagparamdam.

I waited for him for the whole Saturday, but Wayto never showed his face. Sabi ko sa sarili ko, maghihintay pa ako ng ilang araw. I could understand, of course, sa aming dalawa siyang iyong mas mahihirapan kumilos dahil alam na ng pamilya niyang may relasyon kami.

Ako ang kailangang magkaroon ng malawak na pasensiya, iniisip ko na lang na kung si Wayto nga sobrang haba ng pasensiya para sa akin, ako pa ba pagkakaitan siya?

And he told me to wait. Yes, I will wait for him.

But the news made everything worst.

I thought it was just Summer. Pero mahirap pala talaga kung iyong mga pamilya n'yo ang mahigpit na magkakalaban. Hindi sapat na nagmamahalan lang kayong dalawa.

It was Sunday when the big news hovered the whole province of Enamel. Walang nangyaring demandahan dahil wala naman silang sapat na ebidensiya, pero ang usapan, ang chismis at ang panghuhusga ng mga tao, hindi ito matitigil may ebidensiya man o wala.

It was like Arellano's trick to totally get rid of me or some move that would provoke my family. And yes, it was a success.

The whole clan of Olbes was on fire. Alam na ng buong angkan ng Olbes ang relasyon namin ni Wayto.

Halos hindi ko na mabilang kung ilang dasal ang ginawa ko na sana ay walang sugudan ng angkan ang mangyari. Ayokong makakita ng dagat ng dugo na ako ang matinding dahilan.

Dalawang araw na akong hindi pumapasok sa school at ngayong gabi na mangyayari ang biglaang pagpupulong ng aming pamilya.

What happened to Wayto? I don't know. Isa siyang malaking gago kung maniniwala siyang ako ang naglagay ng bomba o kung may bomba nga talaga? Saan ko ilalagay ang bombang iyon? Napaka-tanga naman ng mga Arellano kung iisipin nilang baka sa dibdib ko itinago.

I couldn't remember that my boobs looked like fake during that fucking dinner. Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari ay hindi na ako naglakas ng loob pumasok sa teritoryo nila.

It was like a damn trap, at si Wayto ang ginawa nilang bihag. Ako naman itong si tanga, kumagat.

Pugto na ang mga mata ko sa walang tigil na pag-iyak, bigla akong iniwan sa ere ni Wayto. Tang ina niya at ng pamilya niya.

Kung tunay man na may bomba, dapat ay pinigilan niya ang mga walang hiya niyang kamag-anak na ituro ako, nag-isip naman sana siya. At kung wala naman talaga, bakit hinayaan niya?

Shit. Of course, he's powerless compared to his whole family. Ano ba 'tong iniisip ko? But he could have done something to save my damn ass. At hindi sumabog ng ganito!

Tang ina niya.

Puno na ng galit at kaba ang nararamdaman ko. Ilang oras na lang ay darating ang buong pamilya ko, nagkatotoo ang panaginip ko. Sa unang pagkakataon ay nakatanggap ako ng sampal galing sa aking ina.

All I did was to say sorry.

Hindi ko na rin alam ang gagawin ko. Wayto's not moving an inch, wala na talaga akong alam na gagawin. All I have now was my family na... iyong mga taong sumuporta sa akin simula ng magkaisip ako, iyong mga taong humubog sa akin, nagmahal sa akin simula nang ipanganak ako. Mga taong pinili kong hindi sundin para sa lalaking bigla na lang akong iniwan sa ere.