0.2

828 40 3
                                        

"Yakılıp gidenler için üzülme, seninle yeni anılar yaratacağız." dedi Harry saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırırken. Bu hareketi bana yine Zayn'i anımsatıyordu.

Elindeki papatyayı saçımın arasına bıraktıktan sonra yanaklarımı avucunun içine aldı ve alnımı öptü. Max kucağıma atlayıp havlamaya başladığında kahkahalarla onu kollarımın arasına aldım. O bana Harry'nin hediyesiydi, kapıma bir köpekle gelip özür dilediğinde içeri girmesine ve böylece kalbime de girmesine izin vermiştim.

Max yüzümü yalamaya başladığında gülümsedim ve onu çimlerin, yerde biten papatyaların arasına bıraktıktan sonra Harry'e döndüm. "Bundan hiç şüphem yok." dedim mırıltı şeklinde, zira bundan sonra hayatımda ondan başkasının olmasını istediğimi zannetmiyordum, hayatımda ondan başkasına neden yer verdiğimi bile düşündükçe kendime öfkelenmiyor değildim ama sonra neden sorusuna cevap bulabiliyordum.

İhanet. İhaneti hissettiğinizde, hayatınız bitmiş gibi hissederdiniz ve asla affedemeyecekmiş gibi, ya da size yaşattığı acı da asla bitmeyecekmiş gibi gelirdi. Sonsuza kadar kalbiniz kırık kalacakmış gibi hissederdiniz, binbir parçaya bölünmüş gibi olurdunuz ve bir gün toparlanırdınız, çünkü hayat böyle bir şeydi.

Her zaman ve her koşulda devam ederdi, çünkü düzen buydu ve bu olmak zorundaydı.

Değil mi?

Back To You / HarlenaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin