Back To You / Harlena

2.5

"Gerçekten mi Zayn?" dedim aramızda uyuyan Safaa'nın uyanmamasını umarak. "Hiç böyle bir gece hayal etmiyordum."

Zayn gözünden gelen yaşı sildi, aralıksız iki dakikadır içine içine gülüyordu en sonunda ağlamaya başlamasına şaşırmamalıydı. "Özür dilerim, bunu ben de beklemiyordum." dedi. "Beni paylaşmak istemiyor, biliyorsun."

"Ben de seni paylaşmak istemiyorum." dediğimde bunun ne kadar çocukça olduğunu fark ettim ve kıvırmak için tekrar konuştum. "Yani, bebeğim babasının başka kızları sevmesini istemiyor."

"Başka kızlar mı?" dedi. "Yani, o da mı..."

"Annesinden başka kızlar." dedim kaşlarımı çatarak.

"Selly, şu anda kız kardeşimi kıskanıyorsun." dedi gülmeye devam ederken.

"İyi de aramızda uyuyor." dedim. "Sana benim yerime o..."

"Ne?" dedi. "Senin yerine o ne?"

"O sarılıyor." dedim. "Oysa ben bu gece huzurlu bir uyku istiyordum, hepsi bu."

Ayağa kalktığında ne yaptığına bakmak için başımı kaldırdım. Safaa'yı ezmemeye dikkat ederek üstümüzden atladı ve beni de sessizce kaldırdı. "Gel hadi." dedi.

Ben de onun ardından kalktığımda parmak uçlarımda yürüyordum ki birden beni kucakladı. "Daha iyi mi?" diye sordu, kollarım boynuna sarıp başımı salladığımda odasından çıkmıştık. Merdivenleri büyük bir sessizlikle indi, alt kattaki misafir odasında Doniya ve Waliyha'nın uyuduğunu da hesaba katarak aşağı indiğimizde de oldukça sessiz hareket ediyordu.

Beni salonun ortasına geldiğimizde yere indirdi. Koltuğun üzerindeki örtüyü çekiştirdi, uzun sayılabilecek yastıkların birini koltuğun üzerine bıraktıktan sonra kaşlarıyla koltuğu işaret ettiğinde büyük bir heyecanla uzandım. Yanıma geldi, üzerimi ince örtüyle örttü ve beline sarıldığımda kollarını etrafıma sardı. Onun sıcaklığı gecenin serinliğiyle üşümüş bedenimi ısıtırken yüzümün karşısında duran boynuna bir öpücük kondurdum, sakalları dudaklarıma batıyordu ama aldırmadım, zira aradığım huzuru bulmuştum ve bundan başka hiçbir şey umrumda değildi artık.

Bebeğimiz neredeyse iki buçuk ayını doldurmuştu ve ben onun için o kadar sabırsızdım ki aklıma her gelişinde heyecanım esir alıyordu bedenimi ve titremelerime engel olamıyordum bile, parmak uçlarımdan vücuduma yayılan soğuk hissi durduramıyordum.

Temmuz'un ikinci haftasındaydık, kat edecek çok yolumuz vardı daha, başta bu yılı bitirecektik ve hesaplarıma göre o ancak Ocak'ta doğabilirdi.

Tanrım, bu nasıl bir mucizeydi böyle? Karnımda bir bebek vardı ve zaman geçtikçe bir su kesesinin içinde boğulmadan yaşayacaktı ki buna hep hayret etmiştim. Üstelik tüm bunların bir gecede olmasına ne demeli? Hem de onunla.

Zayn'e baktığımda uykunun kollarına çoktan teslim olmuştu. Saçlarını karıştırdım, burnunu oynattığında gülümsedim ve ona az önceki gibi sımsıkı sarılıp uyumaya çalıştım.