DELİ VE DAHİ

1 - MAZİ -

Koşuyordum ardıma bile bakmadan nefes nefese zifiri karanlıktı her yer kapkaranlıktı , kollarımı savuşturarak bir yerlere dokunmk istiyordum ama hiç bir şey yoktu sanki boşluktaydım ilerlediğim yerlerde ayaklarıma batan pürüzsüz bir cisimle ilerliyordum bana tanıdık olan koku beni olduğum yerde durdurmuştu metalik koku ayaklarımın kanadığının habercisiydi ilginç olan yanı canım acımıyordu bunu fırsat bilerek hızlı koşmaya başladım ardımdan sesler duyulmaya başladı sesler yakınlaşmaya baslamıştı.Ardımdan gelen bir nefes vardı. Sağıma dönerek koşmaya başladım ayağım birşeye takıldı tam düşecekken belime kollar dolandı ve beni düşmekten son anda kurtardı.Arkamdaki soluk soluğaydı sonra sesindeki istediğini almiş bir tonla konustu.

"Yakalandın"

Arkama dönmek istiyordum ama vucudum sanki kitlenmişti belimdeki kollar hızlıca çekildi birdenbire.

Beni hızlıca kendine doğru çevirdi çevirdiği anda karnımda bir sızi belirdi .
Elimi karnıma doğru indirdim sızının olduğu yere dokundurduğumda bulunan ıslaklık beni telaşlandırdı.Hemen tüm gücümle arkaya doğru kendimi çevirerek koşmaya başladım bir iki adımdan sonra ayağım boşluğa değdiği anda boşluğa doğru düşüyordum.
Ellerimi savrurarak tutunacak bir yer arıyordum sonra sıcak bir tene tutundu bu sıcaklık beni rahatlatmışti güvende hissi uyandırmıştı. Kafamı kaldırıp tutunduğum ele baktım oydu beni bıçaklayan siyah kapşonlu karanlık yüzlü kişiydi.

Beni kendine doğru çekti.Elleri boğazıma sabitleyerek nefesimi kesmeye beni boğmaya başladı ellerimle onu itmeye çalışıyordum ama bir milim bile kıpırdamıyordu.
Nefesimi kesik kesik almaya baslamıştım .Sonra kolları gevşemişti beni boşluğa itti avazım çıktığı kadar bağırıyordum.

Sonra olağan gücümle Hayır dediğimi hatırlıyorum ondan sonra uyandım.Kanter içindeydim bu kabus benimle artık bir olmuştu her gece bu olay tekrarlanırdı .
Kabustaki adamı tanımıyordum ama benden ne istediğini biliyordum ölmemi istiyordu ama bunun olmaması için elimden geleni yapacaktım bunun için en değerlime söz vermiştim dimdik ayakta olacaktım .Burada güvendeyim yıllardır burdaydım .Yaşadığım o kötü olaydan sonra aklımı kaçırdığımı düşünüp beni burada yalnızlığıma terk etmiştiler.Buraya gelmemi abim istememişti ama o buraya abimin aklına bu fikri olağan gücüyle kabul ettirmişti. Abim ikna olup beni buraya getirmişti buraya gelmeden önce intihar girişiminde bile bulunmuştum ama son anda kurtarmıştılar abim beni burada yalnızlığıma terk ettiğinde sessizlige gönülmüştüm kelimelere küsmüştüm .İlk haftam kabuslarla geçmisti abim ziyaretime gelmek çok istiyordu ama benim istedigim üzerine bir belge hazırlatmıştı aile avukatımıza ben istemedikçe kimse beni ziyarete gelemezdi. Haftalar suskunluğumla geçmişti hiç bir şey yapmıyordum sevdiğim aktivitelere bile uzak kalmıştım benimle ilgilenen ve her ihtiyacıma koşan Ada isimli kız beni konuşturmak için elinden geleni yapıyordu ama boşa kürek çekiyordu. Buradaki görevi benimle alakadar olmaktı.Her sabah kahvaltımı odama o getirirdi .Ben kahvaltımı yaparken o yaptığım çizimleri incelerdi. Hoş biriydi minyon tipi onu oldukclça tatlı gösteriyordu .
Konuşkan biriydi bazı zamanlar susmak bilmez bir insan oluveriyordu .Ben kahvaltımı bitirene kadar bütün gün ya da dün ne yaşandıysa anlatıyordu. Onu dinlemedigimi bildigi halde sanırım odamdaki kasvetli havayı bir nebze olsun dindirmek istiyordu .
Anlattıklarından ilgimi çeken bir konu olsa dinlerdim.
Şimdi oldugu gibi...

"İzem biliyor musun bugün yeni pskiyatrist gelecek eskisine ne olduğunu sorarsan burdan gitti çünkü emekli olmaya karar vermiş iyide olduğu bir taraftan bakarsan, itici biriydi kimse pek ondan hazetmiyordu.Yeni gelecek olanda genç biriymiş öyle duymuşlar burasının müdüründen umarım doğrudur .
Hem bakarsan belki sana iyi gelebilir ve senin yardımın olursa iyi olursun ve buradan kurtulursun ha."