DELİ VE DAHİ

2 - BAŞLANGIÇ -

Bazı zamanlar insanı sürükler olur olmaz yerlere nerede olduğunu buraya nasıl geldiğini anlayamazsın.
Yaşadığın olaylar arasında bağ kuramaz ve sorunu bir çözüme kavuşturamaz insanoğlu.
Küllerimizden yeniden doğamayacağımız gibi zamanıda geri saramayız.Yaptığımız ve yapacağımız yalnışları düzeltemezsek onu saçma sapan yollarla ilerletip kendimize bir pay çıkartmaya kendimizi o bataklıktan kurtarmaya çalışırız.
Ama kesin bir şey vardirki gerçekler elbet birgün gün yüzüne çıkacaktır yaşanılanlar bir gün tüm gerçekliğiyle aydınlığa kavuşacaktır.

Zaman...

Herşeyi ....

Tekrar....

Baştan....

Başlatacaktır....

Yapılan kötülükler bedelleriyle geri dönecektir hayata.

Bana yapılan onca şey elbet bir gün o canilerin canını yakacaktır.
Yapılan onca dalavere onların ellerinde patlayacak ve ben bunu ögrenince çok mutlu olucağım.
Belki dileğim geç oluverir ama ben bunada razıyım yeterki gerçekleşsin ...

Ben beklemekten asla usanmayacağım...

Onun yanından hızla ayrıldım.
Koridordan sağa saparak odama gitmeye başladım
koridoru hızlı dönecekken bir bedene çarptım. Çarptığım temizlik görevlisi Ahmet ağbeydi hemen yere düşen fırçasını alıp ona verdikten sonra oradan ayrıldım.

Söylediği şeyi yapacağımı zannediyorsa yanılıyor.Asla o pisliğin dediklerini yapmıyacağım kendisine çok güveniyor o seanslara katılmıyacağım ve 1 saat sonrada odasında bulunmayacağım daha çok bekler.

Odamın kapısının önündeyken adanın bana seslenmesiyle arkamı döndüm nefes nefese konuşmaya başladı.

"İzem seni arıyordum yaptığın resmi müdür bey pek hoşlanmadı.Hatta seni odasına çağrıyor .
Durumun vahim çok öfkeliydi bunu bil."

Yüzündeki ifadeye bakılınca hos tepkiler almamış resmim ,bu benim umrumda değil istediğim şeyleri yapmaya başladığımdan bu yana aldığım tepkiler beni enterese etmiyordu . Hem alt tarafı bi resim çizmiştim. Bunda abartılacak bir şey yok ki ...
Müdür Beyin ayağınada gitmeyeceğim beni çok görmek istiyorsa odamın yolunu biliyor.

İnsanları umursamamazlığı çok önceden öğrenmiştim çünkü bu hayatta sadece kendinizi önemsemeliyiz kimsenin umrunda değiliz bu hayatta sedece ,insanlar kendi çıkarlarını düşünüyor yaşattıkları ve yasatacakları şeyler onları hiç mi hiç alakadar etmiyor bu nedenle bu hayatta bundan sonra tek odağımız kendimiz olmalıyız.

Adayı umursamadan odama geçtim yatağama geçerek biraz bedenimi dinlendirmek istiyordum. Yorgundum ruhum bu yorgunluğu sonsuz uykuyla ancak dinlenebilirdi.

Bazı zamanlar sadece bu hayatta neden var olduğumu düşünüyorum neden burdayım başka bir kimlikteki insan olsaydım hayatım nasıl olurdu acaba ...

Ama bunun sonu bir türlü gelemiyor...
Yasam sadece bir kelimeden ibaretken bize yaşattığı onca şey milyonlarca kelimelerden ibaret oluyor kendi kendimize sorduğumuz sorulara cevap veremiyoruz , nasıl bu hale getirilen hayatımızı çözüme kavuşturamıyoruz .

Karanlık hayatlarımıza ışık tutamıyoruz dikenli yollarda yürürken neden papatyalar dolu bahçelerde koşup ilerleyemiyoruz , bunu ve istediğimiz başka şeyleri yapamazken bu hayattaki varlığımızın ne önemi varki

Kimi zaman varlıklarımız acı içinde kavrulurken yandığımız körde odun atan çok insan oluyor yardımaları dokunacakken bizi küle çevriliyorlar.