DELİ VE DAHİ

10 - GERÇEKLER -

Öfke dindirilmesi zaman isteyen bir şeydi. Ama üstesinden gelmek zor değildi.

Hayatım boyunca haksızlığa uğramış biriydim. Şimdi olduğu gibi...

İmren karşımda durmuş aptal aptal sırıtıyordu . Palan onun zannınca mahvolmuştu. Belki bir umut vardı ama bu umudu yok etmeyi bile düşünüyordu İmren.

Öylece ona bakamaya başladım. Bundan rahatsız olmaya başlamış olmalıki yerinde kıpırdamaya başladı.  İstediğimi almıştım.
Ona doğru adımladım .

"Kendini zeki zannediyorsun ama unuttuğun bir şey var İmren abim beni bugün kurtarmaya gelmeyecek hatta hiç bir zaman gelmeyecek. Neden gelsin ki sağlıklı bir insanım burdan çıkma gafletini göstermeyeceğim ki... Bu kanıya nasıl vardın bilmiyorum ama yanılgı içersindesin. Hayalpereslikten hemen gerçek hayat moduna geç. Çünkü çok aptal gözüküyorsun. Senin gibi kendini zeki zanneden insanlara gerçekten üzülüyorum. Şimdi odamdan hemen defol ve beni bir daha rahatsız etme rahatsız oluyorum varlığından. Anladın mı yoksa bir daha anlatayım mı?"

Yüzündeki şaşırma beni dahada mutlu etti. Demek ki işe yaramıştı konuşmam.
Hiç konuşmadan arakasına dönüp kapıya doğru adımladı kapıyı açıp odamı terk etti.

İnsiyatif bunu hiç bir insana göstermeyecektim bir daha yoksa sonradan benim başım derde giriyordu.

Anlamadığım alarm çaldığı halde kimse bunu önemsemmişti.

Bir oyunun yine konuk oyuncusu muydum?

Kapıya doğru ilerleyip kapıyı açtım koridorda kimseler yoktu.
Tedirgin olmalı mıydım?
Sanki eksik bir şey vardı bugün ve ben bu eksikliği bir türlü bulamıyordum. Tabi ya Ada neden daha önce fark edememiştimki.

Ada da ne zamandır ortalıklarda yoktu beni günde beş kere ziyarete gelen kız nedense bugün adama akıllı uğramamıştı, ne oldu bilmiyorum ama bunu en yakın zamanda öğrenecektim.

Kapıyı örtüp içeriye girdim. Masaya doğru ilerleyip kalan çizmi devam ettirmeye başladım.

Ve hayal ve gerçeği aktarma zamanıydı....

'*'*'*'*'*

Resmi tamamladıktan sonra çekmeceye yerleştirip oturduğum yerden kalktım yatağıma ilerlemeye  başladım ve o anda kapım tıklatıldı.

Biraz bekledikten sonra içeriye girdi. Gelen kişi Ada'ydı  elinde yemek tepsisiyle  masama ilerledi.

Garip davranıyordu ama sebebini merak ediyordum böyle aniden olması şüpheye düşmemi sağlıyordu.

Hiçbir şey demden odamı toplamaya başladı. Düşünceliydi.
Kendini soyutlamışcasına yaptığı işe odaklanmıştı. Yanına yaklaştığımı bile anlamamıştı.

Karşısına geçip bana bakmasını sağladım. Beni fark ettiğinde aniden geriye sıçradı. Korkmuştu bu hareketimin karşısında.

"Ne yapıyorsun İzem korktuğumu görmedin mi?"

Kafamı olumluca salladım.
Yanıtımı aldıktan sonra tekrar işine döndü.

"Ne zamandır böyle garip davranıyorsun nedeni ne . Bana  bile tavır almışsın nedeni ne . Gerçekten çok konuşan Ada gitmişte yerine başka bir insan gelmiş gibi. Bu tavrının nedeni ben olamam değil mi?"

Bana uzun uzun bakamaya başladı sonra konuşacağı an bundan vazgeçip yatağıma ilerledi. Neyi söylemekten vazgeçmiştiki acaba...

Masama oturup onu izlemeye başladım hal ve hareketleri değişikti.