DELİ VE DAHİ

6- KAYBOLUŞ -

Keyifli okumalar :))

Şimdi acının gerçekten ne olduğunu biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek , eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı ,insanın yüreğini paralayan ,sırrını kimseye anlatmadan birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda , kafada en ufak güç bırakmayan, kafayı yiyecek dereceye getiren sizi tamamen yok eden şeydi.

Acı seni yeniden var etmekti.
Temellerini atıp yeni bir sen yaratıp kirli dünyaya yeniden sunmaktı.

Acı...

Üç harf...

Sondu...

Paraçalara bölünüyordum kavruldukça , acım kana kana yeni yaralara sebep oluyordu.

Merhem ya da benzerleri yarama derman olamıyordu.

Odaya giren kişi beklediğim kişi değildi . İmren ellerinde bir demet siyah güllerle içeri girdi.

Yüzündeki ifadeden hiçbir şey belli olmuyordu.Bana doğru yürümeye başladı .

Çicekleri yanı başıma bırakıp sandalyeye oturdu.

"Nasılsın İzem sabah öğrendim kaza geçirdiğini . Şimdi benden şüphe ediyorsundur belki ama ben değilim sana bunu garanti edebilirim.Hem biliyorsundur akşamları odam kitleniyor ve uyku hapıyla uyutuluyorum.Evet sana karşı yaptığım kötü davranışım oldu bunu sana niye yaptığımı biliyorsundur . Kendimi kanıtlayamam belki sana ama sana bir şey söylememi istiyorsan bu işin ardına düşme bunu yapanı bulamazsın İzem çünkü yaralandığın yerde kamera bulunmuyor. Yat ve dinlen ve dedigimi unutma sakın ben şimdi gidiyorum. Hoşçakal İzem."

Odadan çıkıp gitti. Anlayamıyordum bana bunu kim yaptı offff! Ne yapacağım şimdi bu işi nasıl aydınlığa kavuşturacaktım.

Çok yorgundum ruhen ve fiziken bu yorgunluğu nasıl atlatabilecektim bilmiyordum.

Gözlerimi kapattım biraz dinlenmek adına.

'*'*'*'*'*

Korkaklığımı zifiri bir karanlıkta öterek yazıyorum her şeyi. Suçlu yüzümü ,güclü ifadelerle maskeliyorum. Benden olmayan bir kibirle kusarak savunuyorum kendimi .Hak ettiğim haksızlığıma beraat bekliyorum . Suçluyum demek için yalandan susuyorum ve tek bir muziğe serseri sözleri ortak koşuyorum.

Yokluğa savruluyorum gide gide akışına bırakıyorum hayatı nedensizliklerle büyüyor hayatım .Karşımda upuzun bir yol sonu belli değil başı karmakarışık .

Neden ...

Hep sorguluyorum .

Bu kelimeyi...

Cevap ise bomboş bir boşluk.

Aklımda dönüp duruşan düşünceler rafa bir bir yerleştirlidiğinde güzel bir manzara ortaya çıkaracaktır.

Ama işe nereden başlayacağımı kestiremiyorum. Gerisi gelmiyor.
Kumlar dökülürken hep bir bekleme oluyor saatte.Akmıyor bir türlü düzenli düzenli .

Kestiremiyorum . Ama başaracağım bir gün aydınlığa uzanacak bir yol çizeceğim kalemimle.

Gözlerimi revirdeki odaya açtım. İlaç kokuları sarmalamıştı odayı.

Hiçbir zaman hastaneleri sevmemiştim anne ve babamın ölümünden sonra bana bu haberi hastanede vermişlerdi orada ben ruhumu gömmüştüm sonsuluğa.

Ellerimi yaramın bulunduğu yere götürdüm düne dair daha iyiyde sanki yaramın ağrısı dinmişti azda olsa.

Yatakta dik duracak vaziyette dogrulmaya çalıştım. Ama yaram ani hareketim karşısında aniden sızım sızım sızlayıverdi.