OH MY TEAR² • JJK

1.3 [ESKİ DOSTLAR]

"Sevgiyi başkalarından bekleme, kendini sevmeyi öğren. İlgi dilencilerinin modası geçti."

1.2

HATIRLATMA

Bu hale nasıl gelmiştim?

Taehyung koşar adımlarla yanıma geldiğinde kolumun altına girip beni kaldırdı, bacaklarımı tutup kaldırdığı sırada gözlerinin içine baktım.

Affet beni Taehyung, affetmelisin...

Önce Taehyung'un ağabeyi, daha sonra da anılarımda beden bulan birisi...

Namjoon ve Hoseok.

İşte bu iki isim ruhumun kiriydi.

Çünkü ölüm ruhu güzelleştirirdi; öldürmek ise ruha sürülen bir lekeydi.

1.3

[ESKİ DOSTLAR]

Önümdeki kitabı kenara koydum, okumak artık sıkıcı bir eylem olmaya başlamıştı. Sessizlikte ayrı bir seviyeye ulaşan ev sakinlerinin çoğu evde değildi; Jungkook ve Taehyung birkaç iş için dışarı çıkmış, Eunha ve Jeongmun ise nereye gittiklerini sorsam bile cevap vermemişti.

Bu evde değersiz bir kumaş parçasından farksızdım. Bir çeşit ilişkiye sahip olduğun Jimin bile yüzüme tiksinerek bakıyordu, Eunha deseniz zaten benden nefret ediyordu. Taehyung'un beni sevmeme nedeni belli olsa da Jungkook ve Jeongmun farklıydı. Jeongmun'un beni tanımadığı bariz ortadayken Jungkook'un tanıdık tavırları ve ilgi çeken jestleri beni şüphelendiriyordu.

Jeon Jungkook, kimdin sen?

"Duvarda bir şey mi yazıyor? Yoksa deliriyor musun Jaehyun?"

İnce ve rahatsız eden ses tonuyla bana çıkışan Jimin'le bakışlarımı bedenine çevirdim. Elinde tuttuğu tabağı masaya koyduktan sonra okuduğum kitaba eğildi. Kitabı eline aldıktan sonra kaşlarını çatıp kitabı salladı gözlerimin önünde.

"Bunu mu okuyordun? Bu kitabı mı?"

Eve geldiğimden beri aynı kitabı 3 kere bitirmiştim, şimdi ise tekrar okumaktan sıkıldığımdan okumayı bırakmıştım ve o bunu yeni mi fark ediyordu? Başımı hafifçe onaylar biçimde salladığımda Jimin sabır dilenircesine başını tavana kaldırdı.

"Bunu okurken Jungkook seni gördü mü?"

Dediğinde kaşlarımı çattım, Jungkook'un bu kitapla ne alakası vardı Tanrı aşkına? Sadece Jeongmun sıkılmış durumuma acıyıp çene çalmamam için kitabı bana vermişti.

"Gördü."

Dediğim sırada Jimin kitabı kafama atmak için kolunu kaldırmıştı, korkuyla kolumu kendime siper ettiğim sırada kitabı masaya fırlattı.

"Keşke kişiliğin gibi yüzün de değişseydi Jaehyun, en azından bu kadar zorlanmazdım, zorlanmazdık."

Dedikten sonra yere atılan kitaba döndüm, yerle öylece duran kitabın üzerindeki afişe baktıktan sonra başımı odadan ayrılan Jimin'e çevirdim.

Şeker Portakalı.

Basit bir kitap bile  seni sinirlendirebiliyor mu Jimin-shi?

Son zamanlarda hafızam kendini büyük bir güçle toparlıyordu, o anlardan birisi de şu andı.