OH MY TEAR² • JJK

1.4 [KÜÇÜK BEDEN]

"Her gördüğüm kelimenin ardındansın; baktığım, gördüğüm her yerdesin. En çok da kalbimde güzelsin."

1.3

HATIRLATMA

Boğazımı temizledim ve sesimin titrememesi için Tanrı'ya dua ettim.

"S-siz kimsiniz? "

Sesimin titremesiyle gözlerimi kaçırdım, arkadaki beden çoktan eve girmişti bile. Siyah beden ise daha çok gülmüştü.

"Gerçekten de hatırlamıyor musun Jaehyun Yungişi? "

Yungiş mi? Öyle bir isim mi vardı?

"Yungiş, mi? "

Dediğimde gülümsedi.

"Evet, Yungiş. Min Yoongi. "

1.4

[KÜÇÜK BEDEN]

Tabağıma koyulan tavuk parçaları ve kasemde dokunulmamış pirinç ile etrafa şaşkın bakışlarımı sunuyordum, yanıma oturan pembe paltolu beden ise kolumu dürtüp üçüncü kez yıldığım soruyu tekrarlamıştı.

"Pirincini yemeyeceksen alayım mı?"

Karşımda oturan Jimin ayağa kalkmıştı hal buyken.

"Jin hyung, yiyeceksen bana söylemeliydin."

Adının Jin olduğunu öğrendiğim beden ise hayal kırıklığı ile omuzlarını düşürdü, başını bana çevirdiği sırada göz kırptı. Huzursuz olup başımı sağa çevirdiğimde Jeongmun ile yüz yüze gelmiştim. Başını eğip kulağıma değmeden fısıltı denemeyecek kadar yüksek sesle konuştu.

"Sanırım yemek yemediğini herkese duyurmak için yapıyor, benim fısıltı yerine şeklinde yüksek sesli konuşmam gibi..."

Dedikten sandalyesini geriye çekti ve Jin'e kaşığı ile el salladı. Jin ile yüksek sesle güldükten sonra Jungkook'a döndü.

"Bu çocuğu işte bu yüzden seviyorum, hepinizden akıllı."

Jungkook ağzındaki lokmayı çiğnemeyi bırakıp bana döndüğünde gözlerimi kaçırdım, yemek yiyip yememem çok da umurlarında değildi.

Jimin'in yanında oturan Yoongi ile bakışlarını bir Jungkook bir de benim üzerimde gezdirdi, iki beden arasında mekik dokuyan bu siyah pirinç keki yüzünden yerimde kıpırdanmıştım. Haylaz bakışları sürekli benim üzerimdeydi ve arada kaş göz yaparak gülüyordu.

Amacı neydi? Yüz felci mi geçiriyordu?

Hayır, bence sana yürüyor Jaehyun. Mutfaktan al tencereyi, saldır koçum, demişti iç sesim fakat genelde iç sesimi dinlemezdim.

Kaşığımı kaseme daldırdıktan sonra ağzıma tıktım. O sırada Taehyung yanındaki Yoongi'ye hitaben konuşmaya başladı.

"Sürekli Jae'ye bakıp durma, yemek yiyemiyor senin yüzünden."

Dediğinde Yoongi elindeki işaret ve baş parmağını kaldırıp bana doğrulttu, silah biçimini alan eli yüzünden kaşlarım çatılmıştı.

"Bence o silahtan korktu, ondan yemek yiyemiyor."

Taehyung sinirle güldü.

"İyi de onu da sen yaptın! Gelir gelmez silah çekmek ne ya? Anlıyorum, hükümlü birisin ve poligon açtın falan ama bunu bize kanıtlamana gerek yoktu."