OH MY TEAR² • JJK

0.9 [NEFES]

"Senin mutluluğun beni mutlu ediyor, bu demek oluyor ki kalbim senin için atıyor." 

0.9

[NEFES]

Bacağımdaki bu sızı da neyin nesiydi?  Kolonya döküldükten sonra ateşe verilmiş hissi yaratan sızıyla büzüştürdüm yüzümü. Gözlerimdeki ağır beton parçalarını andıran kirpikler birer birer havalandığında bulunduğum odanın Jungkook'un odası olduğunu anladım.

Yattığım bej rengi yataktan doğrulduktan sonra etrafta gezdirdim gözlerimi, aradığını bulan irislerim merakla açıldı.

Jungkook pencerenin önündeki koltukta uyuyordu. Uyurkenki yüz ifadesi oldukça, farklıydı. Acı çekiyormuş gibi duruyordu, nedeni neydi? Bir kabus mu görüyordu?

Bunları neden düşünüyorsun?  Unutma, o seni alıkoyan birisi, düşünüp endişe edeceğin biri değil, demişti iç sesim.

Düşüncelerin kalın duvarını aşıp sıyrıldığımda gözlerimi odada gezdirmeye devam ettim, yatağın köşesindeki kanlı bezleri fark ettiğimde yaşadığım anlık şaşkınlık ile başımı Jungkook'a yönlendirdim tekrardan. Doğru ya, bacağımdaki sızının nedeni buydu!

Üstümdeki yorganı çekip bacaklarımı görünür kıldığımda yaramdan akan kan gibi oluvermişti yanaklarım, kıpkırmızı...

Üzerimde bol bir tişört vardı, bolluğundan dolayı karnıma kadar sıyrılmıştı. Bacaklarım ise çıplaktı, üzerimde iç çamaşırı dışında bir şey yoktu. Utançla başımı Jungkook'a çevirdiğimde üstüne bulaşan kanı gördüm, bu demek oluyordu ki beni bir şekilde Jungkook görmüştü.

Jimin neredeydi?

Jimin'i düşünmemle başımı sol bacağıma düşürdüm, bacağımdaki dikişler tazeydi. Her dokunuşumla yanıyor ve kaşınıyordu.

En son ne olmuştu?

Eunha manyağı beni odamda kıstırmıştı, aptal kız... Odada kesici bir alet bulsaydım cesedini toplarlardı, haberi yoktu.

Ben Pyo Jaehyun'dum.

En son bacağıma saplanan bıçakla bayıldığımı hatırlıyorum, bana bakan gözleri...

Jungkook'un gözlerini.

Bakışlarımı tekrardan ona çevirdiğimde uyurken bile çözmediği kollarını fark etmem ile gülmeye başladım. Bir insan nasıl olur da uyurken bile kollarını göğsünde bağlı tutardı?

Elbette ki uyumayan bir insan.

Aklıma dank eden gerçekle yorganı bedenimin üstüne çektim. Gözlerimi kapalı olan gözlerine diktiğimde gözlerini kapalı göz kapağının altında hareket ettirdiğini fark ettim. Onu izlediğimi fark etmiş olacak ki yüz haltları kasılır gibi oldu, çenesi kasıldı ve kaşları hafifçe çatıldı.

"Jungkook-shi? "

"Hm? "

Homurdanarak cevap verdiğinde uyumadığını kendisi kanıtlamış oldu.

"Jungkook-shi? "

Sorumu tekrarladığımda Jungkook kaşlarını çatarak araladı gözlerini.

"Ne var Jaehyun? "

Sinirli çıkan sesiyle çekinmiştim, başımı yorgana çevirdiğimde kollarını çözmüş, oturduğu koltukta dikleşmişti. Bu durumdan bıkıp usandığını belli etmekten çekinmiyordu fakat nedensizce kalbimin kırıldığını hissetmiştim.