OMT SERİSİNİN 2.KİTABIDIR
Her vedanın ardında bir bekleyeni vardır kimsenin bilmediği. Ve her gözyaşının altında bir dua kimsenin duymadığı... Sen ise duyulmayan fısıltıma saklanmıştın utanmadan.
Tüm OMR'lere ithafen...
BAŞLAMA TARİHİ: 29.08.2018
B...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.6 B Ö L Ü M
[BULANIKLIK]
Okuduğunuz saati yazınız:
......
Jaehyun'un bakış açısından, izbe kentsel dönüşümde olan bina, 1 sene 7 ay öncesi
Aldığım telefon çağrısından sonra apar topar malum kişinin bana attığı konuma gitmiştim. Yoongi hapisten yeni çıktığı için başına iş alacaktı.
Belki de iş çoktan biçim başımızdan aşağıya dökülüyordur?
Hoseok'un hapishaneden çıkmasını sindirememişken ikimizi birden tehdit ediyor oluşu beni çaresiz hissettirdiği kadar korkutuyordu da. Bir kez her şeyinden vaz geçen birisi, her şeyi yapabilecek birisine dönüşürdü.
Yapacakları beni tedirgin ediyordu, taksinin güzergahını izlemeye başladığımda gözümden akan yaşın yanaklarımı ıslattığını fark ettim. Elimin tersiyle sildikten sonra ellerimi karnımın üzerinde birleştirdim.
Artık yalnız da değildim, tek bir bedende iki ruh taşıyordum.
Dikkatli olmam gerekiyordu.
Taksinin varış noktamıza ulaştığımızı söylemesi ile ücreti ödeyip telefonumu çıkardım ve Yoongi'yi aradım.
"Alo?"
"Jae? Bu saatte neden arıyorsun? Yoksa seni rahatsız mı etti yine?"
Yoongi, Hoseok'un onunla buluşması için verdiği konuma gittiğimden haberi yoktu.
Gözlerimi yumdum ve derin bir nefes aldım.
"Yoongi, ben şuan bana yolladığın konumdayım."
"Ne? Ne dedin sen? Kafayı mı yedin sen? Ölmek mi istiyorsun Jaehyun?"
"Korkma, ölmeye niyetli değilim. Sadece yarım saat içinde sana tekrardan ulaşamazsam polise gitmeni istemek için aradım. Şuan telefon konuşmalarımızı kaydediyorum. Olur da bana ulaşamazsan, diğer herkese olan biteni anlatırsın. Anlaştık mı?"
Yoongi'nin sessizliği, derin bir nefesin üflenmesiyle bozulmuştu.
"Jaehyun, oraya ölmeye gittiğini söyleme bana."
"Fazla vaktim yok Yoongi, dediğim gibi 30 dakika içinde beni ara."
"Jaehyun, bana az önce vasiyetini söylediğinin farkında mısın? Bak, oradan uzaklaş ve hemen polis karakoluna gidelim beraber-"
Kolumun çekilmesiyle telefonum yere düşmüştü. Kolumu sıkı sıkı tutan bedene döndüğümde gülümseyen ifadesiyle bana bakan Hoseok'u görmüştüm.
