Fantasma: The Impossible Affection [COMPLETED]

Chapter 8: STRANGE

GRAYSON

"..I'm inlove."

I don't know why pero napaiwas ako ng tingin nang sabihin 'yon ni Misha sa kaharap niyang lalaki with a dreamy eye.

Pag-upo pa lang namin kanina sa bleacher, I already thought that this guy is familiar and I just realized na siya 'yong nasa framed photo na naka-hang sa wall ng kwarto ni Misha.

So, he's the one. Crush niya pala.

"What?"

Bumalik lang ang tingin ko nang magsalita ang lalaki na kanina pa binabanggit ni Sab at Misha na Xavier.

"Oh.. sorry, sorry." biglang nataranta si Misha. "Ang ibig kong sabihin.. okay lang ako. Hindi ako nasaktan."

"Are you sure? Kasi mukhang tumama sa'yo 'yong bola, eh. I'm not yet used on swinging the bat so.. I apologize."

"No, no! 'Wag ka na mag alala, I'm okay. Promise."

Ilang beses pa nagtanong si Xavier if she's really doing fine bago nag alisan ang baseball team sa bleacher at bumalik sa field.

Natulala na lang si Misha habang sinusundan niya ito ng tingin habang naglalakad palayo.

"So? Comatose ka na niyan?"

As soon as narinig kong nagsalita si Sabrina, my head hurts like a thunder striked on my brain. Napahawak ako sa magkabilang sentido ko habang namimilipit sa sakit.

"Oh my God, Gray! What happened? Ano nangyayari sa'yo?" nag aalala naman na nakaharap sa akin si Misha.

"What? Nabaliw ka ba dahil kay Xavier? Sinong Gray ang sinasabi mo?" Sab laughed.

Ilang malalim na hininga muna ang pinakawalan ko hanggang sa mawala na din unti unti ang pagkirot ng sentido ko.

"I'm okay.." humihingal na sagot ko sa tanong ni Misha.

"Sure ka? Mukhang hindi ka okay.."

I look at her worried eyes and curved my lips into a smile.

"Don't worry about me. I'm already dead, remember?"

Napa buntong hininga na lang siya and literally, huli na nang marealize namin na kinakausap ako ni Misha in front of Sabrina.

"Sab.." lumingon siya sa kaibigan niya na ngayon ay nagtataka na nakatingin sa kanya.

"Misha, you're freaking me out. Si.. Sino ang.. kausap mo diyan?" she point at me.

"Okay, I'll explain everything Sab. Hindi ako baliw, okay? Pero kailangan na natin pumunta sa klase natin dahil baka ma-late na tayo."

"Right. Let's go."

Paalis na sana sila nang maramdaman ni Misha na hindi ako tumayo sa upuan.

"Gray, aren't you going with us?"

"Dito na muna ako. I'll just rest for a bit."

"Okay, I'll see you at lunch break na lang, sa cafeteria."

I nodded.

"Girl, natatakot ako sa'yo."

Narinig ko pa na sabi ni Sab bago sila tuluyan makalayo sa akin at mawala sa paningin ko. I was left alone on the bleacher.

Tiningnan ko ang mga kamay ko. I can see myself. Nung tumama sa akin ang bola kanina, I can feel the painー kasama na din ang severe headache ko kanina.

Ano nga ba 'yong sinabi ni Sabrina na nagpa-trigger sa pagsakit ng ulo ko?

Is it..

..comatose?

Bigla na naman kumirot ang sentido ko but not as painful as I experienced earlier. Medyo masakit siya.

From the fact that I can feel these pain, does it mean that I'm still alive?

I want to believe that theory. Gusto kong paniwalaan na buhay pa ako and the only reason of all these phenomena that I can think of is that..

..I'm comatose right now.

Doon kasi sa word na 'yon nagre-react ang sentido ko. I sighed in frustration. Niyuko ko ang ulo ko.

How I wish I'm still alive.

Nawala na lang bigla ang iniisip ko nang may narinig akong yabag ng mga paa at nang mapatingin ako ay nakita ko si Xavier kasama ang isa sa player ng baseball team.

"Galing na tayo dito kanina, hindi mo pa kinuha 'yong bola."

Lumapit sila sa mismong harapan ko at pinulot ni Xavier ang bola.

"I said I forgot, right? Isa pa, I'm actually expecting that she's still here."

"Hmm? Sino?"

Xavier throw the ball upwards and catched it.

"I guess her name is Misha?"

He caught my attention when he mentioned her name. I saw him smiled in amusement.

"I think she likes me."

"Who doesn't like you, dude?" tinapik ng isang player ang balikat ni Xavier.

"Sa tingin mo.. should I date her?"

"Whoa, wait. Dude, are you serious? Like, you haven't got any girlfriend after Siri, right? It was like.. two years ago?"

Siri. I felt something strange when he mentioned that name.

"Don't bring up the past, dude." Xavier throw the ball at him and he catched it while laughing.

Umalis na din sila sa bleacher after a while.

Bakit pakiramdam ko ang daming strange na nangyari ngayong umaga na 'to? Feeling ko all the things that happened was related to me.

I don't know anymore.

Nagpalipas ako ng oras sa bleacher at pagdating ng lunch, pumunta na ako ng cafeteria.

••• To be continued •••