Lo siento ~ Byun Baekhyun

^^26.Bölüm^^

EXO'nun ormandaki evine gelmiştik. Babam evin etrafına bir sürü scintillam koymuştu. Henüz hiç bir şeyin bitmediğini söylemişti. Buraya gelmeme bir şey dememesi bile büyük bir olaydı. Beni kaleden dışarıya çıkarmaz diye düşünmüştüm. Chen ve Kris'in henüz EXO'da olduğunu bilmiyordu. Belki şüphelenmiştide birde bununla uğraşmak istemedi.

Üyeler bugün hakkında konuşurken onları dinliyordum. Geldiğimizden beri çok az konuşmuş ve sorulan soruları geçiştirmiştim. Bu yüzden artık beni konuşturmaya çalışmıyorlardı. Sadece arada Baekhyun, Kris ve Chen'in bakışlarına maruz kalıyordum. Sürekli EXO'nun beni neden kurtarmaya geldiğini düşünüyordum. Baekhyun'un dediğine göre onu yenecek tek kişi olduğum içindi. Başka bir sebebi olamaz mıydı? Evet, chen ve Kris hariç diğerleri için olamazdı ama Baekhyun için de mi yoktu. Gözlerimi kırpıştırdım. İyice aptallaşmıştım. Annesinin bile sevmediği birini diğer insanların sevme yüzdesi kaç olabilirdi ki en fazla? Yanımdaki Kris'in omzuna dokundum. Sanki bunu bekliyormuş gibi anında döndü. Gülümsemeye çalıştım.

"Ben kaleye dönsem iyi olur."

Ayağa kalktım. Diğer gözlerde bana döndü. Elimi kaldırdım. Geriye giderken hafifçe salladım.

"İyi geceler EXO."

Sesim beklediğimden kısık çıkmıştı. Bunu kapatmak için daha fazla gülümsedim. Sonra hızla arkamı döndüm. Kapıya yürürken bana ait olmayan adım sesleri duydum. Durup arkadakine bakacakken benim bir şey yapmama izin verilmeden kolumdan tutuldum. Beni kendine çeviren kişiye baktım. Baekhyun... Kaşlarımı kaldırdım. Ne diyeceğini bekledim. Durdurduğuna göre bit şey demeliydi değil mi?

"Aura sorun ne?"

Gözlerimi devirdim. Benim hayatım sorundu. Fark etmemiş miydi? Alayla konuştum.

"Bir sorun mu olması gerekiyor?"

"Hayır demek istediğim bize neden güvenmiyorsun?"

Neden ona güvenmediğimi düşünüyordu? Bu sefer gerçekten gülümsedim.

"Size güveniyorum Baekhyun. Yorgun hissediyorum. İzin verde gidip biraz uyuyayım."

"O zaman neden duygularını gizliyorsun?"

Gözlerimi ondan kaçırdım. Hala sol kolumu tutuyordu. Sağ elimi, kolumu tutan eline götürdüm. Bileğini tutup kendimden yavaşça uzaklaştırdım.

"Gitmem gerek."

Arkamı döndüm. O sırada yeniden konuştu.

"Bunun senin için ne kadar zor olduğunu bilmiyorum Aura ama zor olduğunu biliyorum. Bu yüzden bu yaşananlar normalmiş gibi davranma."

Bir kaç adım atıp önüme geçti. Bana dönüp omuzlarımdan tuttu.

"Ağlamak mı istiyorsun ağla o zaman. Kimse sen ağladın diye sana güçsüzsün diyemez."

Ona hayal kırıklığı ile baktım.

" Ağlayınca güçsüz olmayacağımı biliyorum. Senin içinde önemli olan bu değil mi? Gücüm benimle olduğu sürece ne yaptığımın önemi yok."

"Ne saçmalıyorsun?"

Onun bugün söylediği cümleyi söyledim.

" Senin kızın senin sonunu getirebilecek tek kişi. Onu senden korumam gerekiyor... Bu sana bir şeyleri hatırlattı mı Baekhyun?"

Elini saçlarına götürdü. Onları geriye atarken gözlerini kaçırdı.
Bir şey demeyince devam ettim. Bu sefer herkese hitap ettim.

"Biliyor musunuz gün bitmedi. Madem beni sadece gücüm için kurtardınız... "