Yeşil Alev

35.bõlūm ~Küçük Kalp/Yeşil Boncuk

Finale son 5 bölüm...

Keyifli okumalar 😉

Uzun süre öylece yürüdükten sonra gözyaşlarım durmuştu. Biraz daha iyi olduğumdan emin olunca da eve giderek Levlâ'nın gelmesini beklemeye karar verdim.

Ama öylece otururken zaman geçemeyeceğini bildiğim için kendimi mutfağa atıp Fadime Teyzeye yardım etmeye başladım. Tatlı bir kadındı. Nermin Teyze gibi.

"Kızım az bir iş kaldı. Sen onları da yapıver. Benim belim ağrıdı az gidip uzanayım."

"Tamam Fadime Teyze. Ben hallederim." dediğimde mutfaktan çıkıp gitti. Bende geri kalanları yaparken telefonumun çalması ile birlikte gidip ellerimi yıkayıp kuruladım. Allah'tan o süre de telefon kapanmamıştı.

"Efendim Levlâ?" dedim açar açmaz.

"İyi misin? En son pek iyi değil gibiydin." dediğinde yutkunup tırnaklarımla oynamaya başladım.

"İyiyim, ne zaman geleceksin?" deyip hızlıca konuyu değiştirmeye çalıştım.

"Şimdi çıktım yola, on dakikaya oradayım. Küçük bir sürpriz ile..." demesiyle kendiliğinden gözlerim kısıldı.

"Sürpriz mi?"

"Evet sürpriz." dedi ve telefonu kapattı. İçimi birden saran garip bir his dalgası vardı. Ne sürprizinden bahsediyor olabilir ki? Bunun cevabını ise gelmeden öğrenemeyeceğim için telefondan bir şarkı açıp yemek yapma işine geri döndüm.

Medyada ki şarkı
{Bö - Ecem Telli - Serhat Durmuş ~ Yanarım}

"Ne olur aç kapıyı

Yine tat yüreğim acıyı

Yenildik mi biz maziye

Aç kapıyı...

Darıldık kendimize

Ucu yanmış resmimize

Kaybolan ümidimize

Gençliğimize...

Yanarım yanarım, ne yapsam yanarım

Gecelerin hesabını kimlere sorarım

Yanarım yanarım, ne yapsam yanarım

Gecelerin hesabını kimlere sorarım"...

Şarkıyı açtığıma pişman olurken kalbimde ki ağırlık artmıştı. Peki nasıl geçecek? Yoksa hep böyle, bu şekilde taşımaya devam mı edeceğim?

Hayat her geçen gün neden biraz daha üstüme geliyor ki? Biraz olsun rahat bıraksa olmuyor mu? Yada şu acım neden geçmiyor? Buda mı hayatın bir oyunu?

Bazen yok olmak istiyorum. Hiç olmamış olmak. Hiç doğmamış, yaşamamış olmak. Keşke böyle bir şey mümkün olsaydı.

Yada tek bir dilek hakkım olsaydı. İşte o zaman tamamen yok olmayı, var olmamış, olmayı hiç düşünmeden dilerdim. Peki bu mümkün olabilir mi?

Bir keresinde annemin beni doğurup sokağa atacağına kürtaj yapıp kurtulsaydı demiştim. Yada bunun gibi bir şeydi. Ama son bir aydır öğrendiklerim, benim ne düşüneceğimi şaşırtıyor.