Zamanla Alışırsın/Kim SeokJin✔

kara bulut

Sinirle ayağını yere vurarak yürüyen jungkookun koluna yapıştım. O kadar sinirlenmişti ki benide sürüklüyordu haberi olmadan.

"Jungkook! Durur musun artık?" sözlerimle çivi gibi yere çakıldı ve derin bir nefes aldı.

"Gunju." öyle sakinlikle adımı söyledi ki etrafıma bakınmama neden olmuştu. Ama malesef ondan başka jungkook görünmüyordu.

"Kadınlar zekidir. Bunu kabul ediyorum. Biz erkekler kalın kafalı olduğumuz için ayrıntıları tutamayız yada yalan söylerken bunu beceremeyiz. Ama bazen öyle anlar vardır ki siz anlayamazsınız. Nasıl kadınlar arasında dönenleri erkekler anlayamıyorsa.. Erkekler arasındaki dönenleride kadınlar anlayamaz." kaşlarım çatıldı. Bu benim kuzenim jungkook olamazdı. Kurduğu cümleler o kadar düzgündü ki yarısını anlayamamıştım. Hani felsefe dersine girersin ve öğretmen anlatır ama sen yalnızca düzgün cümlelerin beynine yazarsın. Ama içindeki anlam tamamen bir sıfır kalır. Şu an Jungkook'u dinlerken bu olayı yaşamıştım.

"Nedemek istiyorsun?"  Tek kaşını kaldırıp merakla sordum.

"Demek istiyorum ki. O adamı dövmeden bırakmayacağım" tekrar koluna yapıştım.

"Beni böyle durdurmayı hayal etmiyorsundur umarım. Yok ediyorsan.." gözleriyle kol kaslarını işaret etti aynı zamanda cılız bedenimide göstererek. Hiç gösterisi yapıyordu tavşan!

"Sadece milleti dövmeden önce nedenini sorsan. Yada yaralandım birazcık benimle ilgilensen olmaz mı?" gözleri kocaman açılmıştı. Hızla beni sağa sola eğmişti. Gözlerimi devirdim. Onun eline hasta olarak geçseniz muhtemelen ölürsünüz.

"Yaralandın mı? Nasıl? Neden? Ve nerenden?"

"Bırakırsan zaten görürsün" omuzumdaki kollarını çekti. Bende elimi önünde salladım.  Elimi tutup konuştu.

"Bu nasıl oldu? Yoksa o mu yaptı?" Hâlâ bahaneyi ona buluyor, dövmeye yer arıyordu. Derdi neydi emin değilim ama inek beyden hoşlanmadığı kesindi.

"Kook. Kimsenin bana bir şey yaptığı felan yok! Ben kendime yaptım" aptalca sırıttım. Şakar olduğumu biliyordu. Bende biliyordum.

"Nasıl becerdin afedersin ama çok merak ettim?Alayla konuştu. Omuz silktim. Her zamanki halim.

"O elimde gördüğün güllerin sayesinde. Ellerimi gül çalısının arasına daldırdım koparmak için ama dikenlerin hepsi elimi öptü diyebiliriz. O da pansuman yaptı ve bana kızdı böyle bir saçmalık yaptığımdan dolayı. Sonra da bana birtane koparıp verdi. Bu kadar hem şuan o nişanlısının yanında." Sanırım dövmeyecekti. Tepesi attı mı indirmesi zor oluyordu ama bu gün bunu hemen yapmayı başarmıştım. Kendime ödül bile almalıydım.

"Yinede onu dövmek istiyorum. Onu görünce yada ismiyle farketmiyor, içimden sanki bir canavar çıkıyor ve onu bir güzel dövmek istiyorum" saçlarını çatıp kum yılbaşına yumruk atar gibi yumruğunu boş havada sağa sola salladı.

"Hayır bende işte tam bu noktayı anlamıyorum. Etrafım yakışıklı dolu ama sense ona takmış bir vaziyettesin" gerçek anlamda anlam veremiyordum. Hiçbirine ses çıkarmıyordu ama onu öldürmek istiyordu ? Neden? Anlayamadığım neydi acaba?

"Zamanı gelince neden böyle davrandığımı anlayacaksın. Çok geçmez zaten sabırla o günü bekleyip göreceğim" sinirle yanımdan uzaklaştı. Evet benim ailemin kesin kafasımda sorun var. Hayır birimiz bile mantıklı davranamaz mı?

Aklıma gelen bir şeyle kaşlarımı çatarak bağırdım.

"Hoseoookkkk!" Tam anlamıyla bela olmuştu. Hayır senin neyine? Sanki bile bile kavga çıksın diye uğraşıyor.