Bu çocuk gittiğim her kütüphanede karşıma çıkacaksa ülkeyi terk edip kimliğimi değiştirmem gerekiyordu, yoksa bu gidişle dört bir yanı ajanlarla kaplı olan bir kız olacaktım. Bir polisiye kitabının içindeyiz de benim mi haberim yok? Eğer öyleysek yazara sesleniyorum, hiç komik değil!
"Gerçekten uğraşamayacağım, çıkar mısın?"
Kitaplarımı çantama koyduktan sonra ayağa kalkıp sağa doğru bir adım attım, o da attı. Sola doğru attım, o da attı. En sonunda alttan geçerek zafer sırıtışı yaptım."Umarım bir daha görüşmeyiz!"
-
Kütüphaneden ayrılışımdan bir saat geçmişti ve tam anlamıyla şu anda odamdaki tavanı izleyerek hayatı sorguluyordum. Birkaç aydır hayatımda türlü değişiklikler olmuştu ve birçok kişi de hayatımda böylece dahil olmuştu.
Ve evet, bunun en ilginç kısmı bir anonimimin olmasıydı.
Bugünümü B'yi tanımaya ayıracaktım, artık birkaç değişiklik yaratmanın zamanı gelmişti ve yavaş yavaş onun kim olduğunu öğrenmem gerekiyordu. Tavanla bakışmayı kesip telefonumu aldım ve B'den bir mesaj geldiğini gördüm. Hatta resim atmıştı, belki de o da sıkılıp bana kendi resmini göstermiştir?
B:
B: Gerçekten İstanbul metrosundaki o kalabalıkta, bu kıyafetlerle gezebilecek kadar özgüvenli olduğunu bilmiyordum. (14:30)
B: Ama üzerindekini beğendim, son derece.. (14:30)
B: Babasının prensesiymiş gibi gözüküyorsun. (14:30)
Beria: Ne (14:31)
Beria:
ĞELDĞEÖDĞEÖDĞEÖDĞEÖDKSDJDLDŞSĞFÖFLFG olamaz ya (14:31)Beria:
B: Instagramında neden hiç resmin yok senin? (14:32)
Beria: Atayım mı? (14:33)
B: At bakalım. (14:33)
Bu fikri hiç sorgulamadan uygulamamın sebebi Lara'nın daha önce bana 500 kez fotoğraf koy demesiydi. Ben de daha fazla zaman geçmeden galerimdeki kuytu köşeden bir resim seçip, instagram'a gönderi olarak attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ALINTI|| Yarı Texting
Short Story-tamamlandı Bilinmeyen Numara: Neden bir insana değer veririz, düşündün mü hiç? Bilinmeyen Numara: Neden kuşkusuz, sonsuz bir sadakat ile bağlanabileceğimiz gökyüzü, yıldızlar yerine bir insana bakakalırız? Beria: Kişiden kişiye değişir bu durum. Be...