ALINTI|| Yarı Texting

3.9

Medya: Lara

1. sayfa bittiğinde Aras'a gözümün ucuyla baktım, gözleri dolmuştu ve muhtelemen farkında bile değildi.

"Daha?" dediğinde 2. sayfaya geçtim, ellerim ilerledikçe titriyordu ve gittikçe daha da gerginleşiyordum.

Sevgili günlük,
Onun tarafından artık fark edilmek istiyorum. Bugün belki bir şeyler olur diye romantik bir filme gittik,  filmin sonunda iki en yakın arkadaş epey yaşlanmalarına rağmen kavuşuyorlardı. O da bana bir espri yaptı;
'Düşünsene büyüdüğümüzde çocuklarımız oluyor, onlar büyüyünce de buluşup çocuklarımızı tanıştırıyoruz. Süper olmaz mıydı?'

Sanırım daha fazla katlanamıyorum, onun yanındayken eskisi gibi mutlu değilim ve bu beni sadece hüzüne sürüklüyor. Bu da onu daha çok istememe sebep oluyor, benden başkasıyla olduğunu düşünmek beni çıldırtıyor -buna asla izin vermem!-
(Bahsi geçen filmin adı Love, Rosie.)

Ablamın birine aşık olması ve aşkını satırlara dökmesi garip hissetmeme sebep olmuştu, böyle bir şeyden haber değildim. Ve ilginç olan kısmı, ablam bana her şeyini anlatırdı.

"Ablamı seviyordun, o da bir başkasını seviyordu. Peki kimi sevdiğini biliyor muydun?"

"Bilsem bu duygulara engel olmaz mıydım sence Beria?"

Mantıklı bir cevaptı, ama yeterli değil.

"Bu kadarı kafi, gerisine evde devam etmek istiyorum Aras. Eğer içinde bize lazım olabilecek bir şey bulursam sana mesaj atarım. Şimdilik görüşürüz."

Aras'la vedalaştıktan sonra eve gittim. Bir gecede bu günlüğü bitirebilir miydim? Belki de birkaç sayfa okuduktan sonra düşünmem gerekiyordu, hem de çok. Ablamın en yakın arkadaşı kimdi, eve hiç gelmiş miydi?

Fotoğraflarını bulabilir miydim?

Bu sürecin uzun olacağını düşünüyordum ve Bilinmeyen'e haberdar etmeliydim.

Bilinmeyen Numara: O çocuk ile ne yapıyorsun? (15:30)

Beria: O çocuk bana ablamın yazmış olduğu günlüğü getirdi. (16:03)

Beria: Ablamın ölümüne neden olan şeyi bulmaya çalışıyorum. Bu bu kadar basit olmamalı. (16:03)

Beria: Ve bu günlüğün bana yardım edeceğini düşünüyorum, B. Bu süreçte sosyal medyaya pek vakit ayıracağımı düşünmüyorum, sana da öyle. (16:03)

(Görüldü, 16:03)
-
B'ye attığım mesajdan-ve sebepsizce görüldü yeyişimden- sonra kısa bir duş almış, birkaç sayfa kitap okumuştum. Ve yine başladığım yerdeydim.

Ablamın günlüğü yatağımın önündeydi, 'beni aç!' dermiş gibi duruyordu. Derin bir nefes aldım kendimi hazırlamak adına. Ürkütücüydü, üzücüydü ve kelimeleri her anımsayışımda gözlerimde yaşlar birikiyordu.

Yine de, yapmam gerekeni yaptım. Günlüğü açtım.

Sevgili Günlük,
Her gün buraya O'nunla ilgili birkaç şey anlatıyorum ve eğer hislerime karşılık alırsam yazmayı bitireceğim. Neredeyse bitecekmiş gibi duruyor, onu kendime aşık etmek için elimden geleni yapıyorum. Bugün onun için saçımı sarıya boyattım. Neden beyaz tenli değilim ki? O beyaz tenli kızların daha çekici olduğunu düşünüyor. Ve bugün bir kız ondan numarasını almaya kalkıştı, ben de sevgilisi olduğunu söyledim. Üstelik rakibim olamayacak kadar çirkin bir kız. Bunun için mutluyum.

Ablamın saçını sarıya boyattığı doğruydu, bana kendisinde yenilik istediğini söylemişti fakat ertesi gün eve ağlayarak gelmiş, saçlarından birkaç tutam kesmişti.

Şimdi nedenini anlayabiliyordum; bahsettiği çocuk için değişmeyi göze almıştı.

Diğer sayfaya geçecekken telefonum çaldı, yatağımın üzerinden kalkıp telefonu aldım. Arayan kişi Lara'ydı fakat konuşmak istediğimden pek emin değildim, özellikle bugün olanlardan sonra. Ona karşı sinirim kolay geçecek türden değildi.

Lara: Telefonunu aç, önemli bir şey diyeceğim Beria. (17:02)

Açmadım.

Lara: Pekala, ben de burdan duyurayım. (17:03)

Lara: Az önce Aras'ı evimin önünden geçerken gördüm, gözü şişmiş ve morarıktı. Bir de biraz yüzü dağılmış. (17:03)

Lara: Onunla göz göze geldiğimde hassiktir diyerek mahalleden uzaklaştı, bilgin olsun. (17:03)

||||
Sizce Aras neden dayak yedi? :D