Ben yürümeye başladığımda ablamda ardımdan geliyordu üzüntüsüyle ve korkusuyla. Annemin kolunu tuttum. Sesi hırıltılı çıkıyordu yüksek sesle bağırmaktan.
Bana bakmaktansa babama dönüktü yüzü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇIPLAK KOMŞUM
Roman d'amourFakat mutluluk geldiğinde birçok hayalleri de arkasına bakmadan götürmüştü. Umutsuzluk, hüzün, üzüntü sanırım kendi kelimelerimi bulmuştum.
