Koral a ne kadar beni indirmesi gerektiğini söylesemde beni indirmedi hatta daha da hızlanarak beni deli ediyordu. Nereye gittiğimizi de soruyorum ama söylemiyordu. Sinirden ne yapacağımı bilmezken kafamı pencereye dayadım ve gözlerimi kapattım. Ama gözlerimi kapattığım anda Koral ın söyledikleri aklıma geldi ve birden şok gecirirmiş çesine gözlerimi açtım.
"Bana bunca zaman yalan söyledin. Eğer herşeyi başından beri anlatmış olsaydın bunların hiçbiri olmayacak tı "
"Bebeğim sakin ol hepsini konuşacağız tamam mı sabret "
"Bana bebeğim falan deme nereye gittiğimizi bile bilmiyorum indir beni yeter ben seninle hiçbirşey konuşmak istemiyorum "
Ben arabanın içerisinde bağırırken Koral aniden frene bastı ve kafami on cama carptim. Bana sinirli bir şekilde bakarken bende ona gözlerim dolu dolu bakiyordu. Artik onun yaninda ağlamak istemiyordum.
"Eğer biraz daha konuşmaya devam edersen ikimizinde gideceği yer kesin olarak değişecek "
Hicbir şey demeden arkama yaslandim ve kafami dışarı doğru çevirdim. Hâla Koral ın söylediklerini düşünüyordum. Ben düşüncelerime dalmışken arabanın durduğunu bile fark etmemis olacağım ki Koral ın "geldik" demesiyle toparlandım.
Dağ evi mi ? Neden simdi buraya geldik ki ? Bu çocuğun aklında ne var gerçekten merak etmeye başlamıştım.
Kendisi kapıya doğru yöneldi ve kapıyı açtı eliyle içeriyi işaret ederek önce benim girmemiş sağladı en azından centilmen liğini kaybetmemiş.
İçeriye geçip karşıdaki üçlü koltuğa oturdum. Koral da hemen yan taraftaki tekli koltuğa oturdu.
"Önce birşey ler yiyelim daha sonrada oturup konusuruz"
"Aç falan değilim biran önce ne konusacaksan konuş sonrada eve gidelim. Seninle daha fazla ayni yerde kalmak istemiyorum!!."
"Belis ne konusulacaksa beraber konuşacağız anladın mi ve duzelene kadar da buradayız eve falan gitmek yok !! Simdi önce yiyecek birşeyler hatırlayalım daha sonra oturup KONUŞURUZ"
Oturduğun yerden sinirle kalktım ve mutfağa doğru ilerledim. Tek derdim biran önce buradan gitmek ve Moralin yüzüne daha fazla görmemek ti !!
Dolapta pek birşey yoktu sadece dört beş tane domates, iki salatalik,biber gibi şeyler vardı bunlarla bir salata yapabilirdim. Bakliyat dolabını actigimda karşımda makarnadan başka bir şey bulamamıştım o zaman hemen domates soslu bir makarna yapmaya baslamaliydim ne kadar cabuk o kadar iyi!!
"Makarna mi sen ciddimisin?"
"Ev benim değil kusura bakma hem İlaydanin peşinde kosacagina gelip birşeyler alsaydin!!!"
"Tamam simdi konusmayacagiz önce yemek hazırlanana yardim edim sonra detaylı bir şekilde konusuruz"
Dolaptan salata malzemelerini daha doğrusu ne varsa hepsini lavabonun içine bıraktım ve güzelce yikadim. Daha sonra salataliklari ve domateslerin kabuklarını sordum ve doğrama ya başladım. Ben bunlarla uğraşırken Koral da tencereye makarnanın suyunu ayarliyordu. Aslında boyle bakınca gerçekten güzel bir çift olabilir dik ama artik herşey için çok geç!!
Biberlerin dogramak için tahta ararken dolabın kapagina kafami carptim. Ne güzel bir bu eksikti !!
"Oo dur dur hemen buz koyalım da sisimesin "
"Yok sorun değil geçer birazdan boşver "
"Belis sacmalama ne geçer inat etme de buz koyalım sismez en azından "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇIPLAK KOMŞUM
RomansaFakat mutluluk geldiğinde birçok hayalleri de arkasına bakmadan götürmüştü. Umutsuzluk, hüzün, üzüntü sanırım kendi kelimelerimi bulmuştum.
