ÇIPLAK KOMŞUM

15.Bölüm Can Koral Dağhan !!!

Olayların üzerinden bir hafta geçmişti bu süreçte sadece ev ve okul arasında gidip geliyorsun. Korala da durum aynıydı hicbir değişiklik yoktu hala ayriydik ve ben konusmuyordum. Her teneffüs yanıma gelip birşeyler anlatıyordu ama ben kulakligimi takıp onu Dinlemiyordu numarası yapıyordum.

Şimalle aramız düzelmişti ama ona herşeyi anlatmadim sadece Korala ayrıldığımızın ve Canla tanismamizi anlatmistim .

"Bil bakalım ben kimim?"

"Hic beceremem desem hani anlamıyorum ben bu olayında kişinin gözünü kpatiyorsunuz sonrada onun seni tanımasını nasıl olacak o is allah aşkına "

"Tamam ya bidaha yapmam hani belki mutlu olursun diye "

"Yani Can kusura bakma taniyamadim ama sende yani çocuk gibi sakalar yapıyorsun "

"Tamam ya yapmam bidaha "

"Hahah tamam ya küsme hemen sende tam çocuk çıktım seninle işimiz var gel hadi bahçeye çıkalım "

Canla bu aralar aramış iyiydi sadece birbirimizin derdinden anliyorduk o kadar bide kaydını bizim okula aldırdı. Bolurla takılıyordu zaten bir kaç defada Koralla ayni klüpte yer almışlar.

Canla bahçeye çıktığımızda bos bir bank bulup oturduk biz konuşurken yanımıza Dağhan da geldi. Koralla araları hala düzenlemişti ondan dolayı sürekli bizim yanimizdaydi. Hala bana karşı beslediği duygular gerçek mıydı bilmiyorum ama sadece arkadaş gibi davranıyordu en azından ben öyle görmek istiyordum.

"Belis çıkışta birşeyler yapalım ya boyle sürekli oturmayalim "

"Yok ya siz gidin isterseniz benim eve gitmem lazim."

"Kızım sende iyice ev kuşu oldun ha "

"Ne yapabilirim canım hiçbirşey yapmak istemiyor."

Gözleriyle etrafı incelerken Koral ın bizi izlediğini fark ettim. Onu o kadar çok ozlemistim ki simdi kus olmasak koşarak gidip onun boynuna sarilabilirdim. Onun o muhteşem kokusunu sonsuza dek içime çekebilirdi ama yapamiyordum iste.

Beni düşüncelerimden ayıran yine o cırtlak ses olmustu. Evet yine İlayda gelmişti su bir haftada okula baya sık gelmeye başlamıştı.Koral bana sadece arkadaşım dese de ben hala inanmiyordum . İlayda da bana çok yakin davranıyordu sanki kırk yıllık arkadaşmışız da benim haberim yokmus . Kız yeni sevgilisini eskisinin ailesini anlatıp duruyordu sonrada geri gidiyordu.

"A Belis sonun da buldum seni "

"Keşke hic bulmasaydin" bunu sessiz bir şekilde söylemiştim ama Can duymusnolacak ki gülmeye başladı.

"Bir şey mi dedin tatlım anlamadım"

"Hoşgeldin dedim keşke telefonla arasaydin bu kadar dolanmazdin "

"Yok ya gezmiste oldum hem bizim kızlara da bi bakmış oldum"

"Ne iyi ee hangi rüzgar attı seni "

"Sorma ya biz Timurla ayrıldık ve depresyona girdim beni anlasa anlasa Belis anlar dedim ve yanina geldim"

"I Belis siz konusun o zaman biz Dağhanla kaçtık hadi siz bol bol sohbet edin "

Bazen Cana sinir oluyorum. İlayda buraya gelmeye başladığından beri beni kızla yanlız bırakıp gidiyor oysa ki yanımda durmalarını tercih ederdim. Acaba Koral su anda ne yapıyor aslında gözüm ona arada bir kaysada onu çok takmiyor tavırların dayım.

"Aslında Belis gel bu gün bir değişiklik yapalım da sen bir şeyler anlat benim kiler siradan olmaya başladı hi ne dersin?"

"Bilmem ki benimde anlatacak bir şeyim yok aslında benim kide sıradan şeyler "

"Olsun en azından farklilik olur hep ben konuşmamış olurum."

Aslında sana oturup birşeyler anlatmak hic içimden gelmiyor İlaydacigim ama madem koral ın akadasisin onun bu hal ve tavırlarından anlarsın neden boyle yapıyor bir fikir verirsin.

"Aslında bakarsan sen bana bir konuda yardımcı olabilirsiniz İlayda zaten anladiysan Koralla aramış pek iyi değil hani bu tavırlarını da anlamtorum sende neden boyle yapıyor olabilir?"

"Bak beliscim bunu benden duymanın istemedim ama sana sunu soyliyim Koral ve ben çok es-"

İlayda cümlesini bitirmeden yanımıza Koral gelmişti ve İlayda mecburen yarıda kesmek zorunda kaldı Koral gözlerini gözlerinden ayırmadan konuşmaya başlamıştı ve duyduklarım karşısında ne söyleyeceğini bilmiyordum.

Gözlerim yanmaya başlamıştı ve ne Koral ın ne de İlayda bin yada ağlamak istiyordum. Oturduğum yerden hızlıca kalktım ve koşarak okula girdim etrafındakilere çarpıyordu ama onları bile umursamadan hemen sınıfa çıktım ve cantimi aldim . Sınıf kapısından çıkacaktım ki Can beni gördü .

"Belis ne oldu sana ağların mi sen ?"

"Yok birşey sadece biraz sinirlerin bozuldu eve gitsem iyi olacak "

"Belis ne oldu dedim "

Kendimi tutamadım ve birden Can a sarılarak ağlamaya başladım. Yine krize gidiyordum bunu hissetmistim nefes alış verislerim sıklaşmaya başlayınca Can beni kendinden uzaklaştırdı ve elleriyle yüzümü tuttu.

"Belis Belis kendine gel lütfen neyin var senin böyle korkutuyorsun beni Belis "

Canın söylediklerini zor da olsa duymuyordum ve bir den kendimi birisinin kucağında buldum. Tanıdık çam ve deniz kokusu tabiki de Koral a ayitti ben krize girdiğimde beni bir tek Koral sakinleştiren biliyordu.

Okul kapısından ciktigimizi yüze temiz havan çarpmasıyla anlamistim. Büyük ihtimalle Koral beni eve goturekti ama ben eve gitmek istemiyordum. Zor da olsa konuşmaya başladım.

"Eve gitmek istemiyorum indir beni "

"Eve gittigimizi kim söyledi ki "

"Ne indir beni ben seninle hicbir yere gelmiyecegim "

"Onu göreceğiz birazdan "

Koral beni zorla arabasına bindirdi ve kapıyı kilitledi. Kendiside sürücü koltuğuna oturduktan sonra arabayı çalıştırdı ve gaza bastı .

"Herşey bu kadar cabuk bitemez küçük hanim sorunumuz neyse halledelim bakalım"

Merabalarrrr :) elimden geldiğince cabuk yayımlamaya çalıştım umarım beğenmiş sinizdir simdiden teşekkürler :) :)