ÇIPLAK KOMŞUM

8. Bölüm Karmaşık

 

İYİ OKUMALARRRRR 

''Belis yapma şunu lütfen, dinle beni. ''

''Bir saattir seni dinliyorum zaten ve artık ne seni dinlemek ne de görmek istiyorum anlıyor musun beni !? ''

''Anlatmama hiç bir zaman izin vermedin ki 'dinliyorum' diyorsun.''

''Haklısın ben nasılsa hastalıklı bir kızım değil mi ne dinlerim ne de hesap veririm.''

Ağlıyordum. Hem de delicesine. Bağırmak, vurmak, kırmak istiyordum her şeyi. Ona ait olan her şeyi..

Ben ona hiç kimseye güvenmediğim kadar güvenmiştim.kim ne derse desin göz yummuştum. İkimizde geçmişimizi silmişken her şeyin yerle bir olması onu evinde hatta evimiz diye kurduğu hayallerle dolu olan odalardan birinde böyle bir şeye şahit olmak ölümden ne farkı vardı.

''Belis bak dinle bir şey olmadı anlıyor musun olmadı. Allah kahretsin ben hiçbir şey yapmadım.''

''Git defol seni görmek istemiyorum senden nefret ediyorum ''

''Belis bak dinle göründüğü gibi değil diyorum sana neden anlamıyorsun?''

''Hastalıklı şizofren bir kızım belki ondandır ha?

Artık dayanamadım ve koşar adımlarla merdivenlerden inerek çarpıp kapıyı çıktım. Çok geçmeden Koral da çıkmıştı peşimden koşuyordu. dayanamayarak yere oturdum ve hıçkırıklarla ağlamaya başladım.Hayır kriz geçirmek istemiyorum tam düzelirken bu olamaz her şeyin bittiğini düşünürken yeniden başlaması.

Koral ın güven verici kokusu burnuma çarpmıştı ve ardından beni kollarının arasına almıştı ne kadar onu kendimden uzaklaştırmaya çalışssam da güçlü kollara buna izin vermedi.Dudaklarını başıma değdirdi sonra da sonrasını karar veremeden birden kendimi boşlukta hissetmiştim galiba bayılıyordum .

sanki göz kapaklarımda tarif edemeyeceğim kadar büyük bir yük vardı da açmaya çabalıyordum zor da olsa gözlerimi açtığımda hiç bilmediğim bir odadaydım ve o iğrenç koku ahh hastane.Tam olarak ne olduğunu öğrenmem lazımdı onun için yataktan kalkmaya çalıştığım sırada birisi koluma yapıştı ve ne olduğunu anlamadan tekrardan yatağa uzandım.Uzanmadım fırlatıldım.

''Yataktan kalkmaman lazım''

Onun yüzüne ifadesiz bir şekilde bakarken o elini saçlarıma götürmüş ve okşuyordu.Kim mi tabikide Koral. Ben onun gitmesini isterken o burada saçımı okşuyordu.

''Ben öyle sanmıyorum.Ve çek o elini''

''Belis bak dinle beni ileride pişman olacağımız şeyler yapmamk için dinle beni ne olursun''

''Git anladın mı git istemiyorum seni de yalanlarınıda istemiyorum''

Kafamı sağıma doğru hızla çevirdim ve eli havada kaldı aslında  ona inanmak istiyordum ama gördüklerim karşısında bunu başaramıyordum neden böyle oluyor neden gördüğün halde hala ona inanmak istiyorsun o bana ihanet etmişken ben neden hala ona inanmak istiyordum anlamıyorum ya gerçekten sonunda pişman olursak demiyeceğim şimdi şimdiden pişman oluyoruz aslında biz hiç bir zaman birlikte olamamıştık biz değildik o ve bendik belki de.

Odanın kapısı açıldığında Koral ın gittiğini sandım ama içeriye bir doktor ve üç hemşire girince sadece bayılmadığımı anladım.

''Belis hanım nasılsınız?''

''Ben iyiyğim ama ne olduğunu bilmiyorum.''

''Şöyle geçirdiğiniz kriz sonucu baygınlık geçirmişssiniz ama bayılama aynı zamanda midenizle de alakalı bir şey. Şöyle bir çok gebelikte anne zayıf ve kansız olduğu için çok sık bayılabilir.Onun için size ve bebeğinize zarar vermeyecek ilaçlar yazacağım.kam ilacı ve 3 ay kullanmanız gereken bir ilaç var onuda almanız lazım.Şimdilik bu kadar geçmiş olsun size.''