ÇIPLAK KOMŞUM

6. Bölüm Özür dilerim

‘’Sen mi yaptın?’’

‘’Evet ben yaptım dün gece sana benim zarar verdiğimi düşünüyordu ve ağının payını aldı değil mi Dağhan?’’

‘’Sen Birileri seni yanlış anlayınca hep böylemi yaparsın inan-‘’

Ne olduğunu anlamadan Koral ın demir gibi parmakları benim bileğimi yakalamış ve okulun içine doğru sürüklüyordu bir ara bu çocuğa nezaketi öğretmem lazım herhalde.

‘’Bırak beni Koral herkes bize bakıyor ne yaptığını sanıyorsun sen ya bırak.’’

Aniden durmasıyla dengemi azdaha kaybedip yere yapışıyordum.

‘’Belis yeter sus barklarsa baksınlar ve hiç birşey de yapamazlar çünkü ben koral Soyda ım anladın mı?’’

Onu daha fazla sinirlendirmemek için sustum ve beş yaşındaki çocuklar gibi kafamı önüme eydim.Yine beni sürükleyerek boş bir sınıfa girdirdi.Ve kapıyı kapatıp beni kapıya yasladı.kolları tam omuz hizalarımdan kapıya dayanıyordu ve dudaklarımız birbirine çok yakındı.Eğer biraz daha çekilmezse onu öpecektim.Birden  arkasını döndü ve elini saçlarının arasına götürerek konuştu.

‘’Belis bir daha Dağhanla konuşmayacaksın.’’

‘’Efendim sen kim oluyorsun da bana emir veriyosun be’’

‘’Bak bu okuldaki erkekler senin eski okulundakilere benzemezler alacaklarını aldıktan sonra seni kullanılmış bir bez parçası gibi kenara atar ve birdaha yüzüne bile bakmaz anladın mı?’’

‘’Sen sanki çok farklısın’’

‘’efendim’’

‘’Başkalarına diyeceğine önce kendine bak sanki sen onlar gibi değilsin ve Dağhan hiç öyle birisine benzemiyor.’’

Ne kadar kendime yediremesemde ilk günden koral ın çapkınlıklarından haberim vardı okuldaki birçok kız onun peşinden koşuyordu ama o hiçbirine yüz vermiyordu.Ve Dağhan gerçekten öyle bir çocuğa benzemiyor du.

‘’Bilmeden yargılama.’’

‘’Hiçbir zaman bilmeden konuşmam ilk günden bu okuldan kaç tane kızla yattığını biliyorum ve peşinden koşanlarıda sen neden benimle ilgileniyosun ki onlar benden daha güzel hem git onlara yüz ver ve sakın birdaha bana emir verme anladın mı verme’’

Bana ne olduğunu anlamıyordum hayır burada olmaz.Koralın karşısında olmaz.Yanmaya başlayan gözlerime artık katlanamıyordum gözümü kırpmamla ağlayacağımıda biliyordum onun için hemen buradan gitmekti ama yine Koral ın güçlü elleriyle hareket edemedim.

‘’Belis özürdilerim gerçekten bak emir vermek değil sadece üzülürsün.’’

‘’Artık dayanamıyorum anlıyor musun dayanamıyorum herkesin emir vermesine bana söz geçirmesine dayanamıyorum.’’

Yüzümde hissettiğim sıcaklıkla ağladığımın farkına vardım yine onun yanında ağlıyordum yine .Gerçekten sinirim doruk noktasındaydı dayanamıyordum.Annemin emirleri babamın umursamazlıkları ablamı söylemiyorum o başlı başına benim sinirimi bozuyordu ama Koral ondan beklemediğim bir davranış sergilemişti.

‘’Belis bak gerçekten özür dilerim senin üzülmeni istemediğim için diyorum sana bak sana emir falan vermiyorum tamam ne yapmak istiyorsan onu yap karışmayacağım ama seni her zaman koruyacağımı unutma.’’

Koral konuşmaya devam ettikçe ağlamam daha da şiddetlendi hıçkırıklarımı yine durduramıyorum.Yine o güçlü kollar sarmıştı beni yine onun o çam ve deniz karışımı kokusu beni bulmuştu onun dokunuşuyla sakinleşen ben kokusunu duyunca kendimden geçiyordum.