-Dea, cbere? Je cmendur gje? Cme bere o debile femer?-e ajo qeshte djallezisht. Sa me shume qe ai acarrohej, aq me shume ajo qeshte. Ishte nje e qeshur ironike, perplot me urrejtje.
-Fol cme bere se per Zotin te vrava. Edhe pse me ke lidhur, do gjej menyren te te vras.
-Aman Fitim, me thuaj si do me vrasesh me shume? He? Me thuaj. Vecse jeten ma ke shkaterruar. Cdo me besh me shume? Foooooooool-dhe I gjuajti serish shuplake.
-E di qe te kam lenduar Dea, me fal te lutem. Por per ate Zot, me lesho. Te premtoj se sdo I tregoj askujt.
-Aq me ben mua nese I tregon dikujt. Une edhe ashtu jam gjysme e vdekur. Ti me shkaterrove jeten ne menyren me te keqe, tani vuaji pasojat. –dhe beri te dilte jashte por u kthye serish.
-A me vjen keq qe sdo mund te besh me mardhenie, me vjen shume keq sinqerisht. Sepse pa organin tend, ske si te besh. Gjynaf, djal I ri dhe pa organ. Por mos u brengos, mjeksia ka avansuar shume. Mbase do te ndihmojne.-qeshi dhe doli jashte. Vetem atehere Fitimi rastisi te shikonte poshte, ne pantallonat e tij. Ia kishte keputur organin. Bertiti me sa fuqi kishte, por kot, asaj si behej vone.
Historia ime e re, shpresoj tju pelqeje. drame, dashuri, tragjedi, perdhunim, gjithcka do ti gjeni ne kete histori.
