Dhomen e kishte kapluar nje heshtje e madhe, askush sguxonte te fliste ose ta pyeste diqka. pamja e saj ishte si mos me keq, por me I lenduari ishte Besniku. Priste nje sqarim, por ajo spo nxirrte asnje fjale. Edhe I ati I saj I kishte pare ato foto, por nuk ju besonte fjaleve te Besnikut, deshironte ta degjonte te verteten nga e bija.
-Ckeni qe me shikoni ashtu? Si te isha ndonje fantazme?-foli ajo e para. Duhej te behej e forte, te tregohej moskokcarese. Duhej ta bente per te motren.
-Dea, ku ishe deri tani? Fol sepse na ke cmendur keto dy dite. Te kemi pritur me ankth.-I foli I ati.
-Do bej nje dush njehere, kam nevoje per cplodhje. Flasim me vone-dhe u largua qe aty me te shpejte. Donte tju shpetonte pyetjeve. Sapo hyri ne dush, lejoji ujin e nxehte tja lagte trupin. Mendonte se ashtu mund ta hiqte tere pisllekun qe e mbarte trupi I saj. Qau papushim, aty e nxorri dhimbjen qe e mbante perbrenda.qau dhe mallkoi veten qe kishte dale ate dite per kafe. Qau pikerisht sot, diten e fejeses se saj.. dita ku supozohej te ishte me e lumtura per te. Vetem kur I mbaroi uji I ngrohte, u kujtua se sa kohe kishte qene ne dush. Me veshtiresi te madhe doli dhe u vesh me pizhamat e saja te preferuara. Duhej te dukej sa me mos kokcarese. Thau floket dhe ishte gati per furtunen e radhes.
**********************
-Baba si je? Me mori malli per ty-po fliste Fitimi me te atin I cili dukej I shkaterruar nga vdekja e te bijes.
-Heh, si te jem bir? Si mos me keq. Por ndoshta ky eshte ndeshkimi im. Ndeshkim nga Zoti-foli ai me koken ulur dhe nje lot I pikoi nga syte.
-Cfare ndeshkimi baba? Cpo flet marrezira?-bertiti ai.
-Edhe une dikur e vrava bijen e dikujt bir, mos harro. Edhe une dikur dikujt ia shkaktova kete dhimbje.
-Po por ishte aksident. Dhe ti nuk e bere nga qejfi por nga halli.
-Sido qe te jete, une mora nje jete njeriu. E ky eshte denimi im.
-Pa merak, se borxhi me borxh kthehet baba. Cdokush paguan denimin e tij-dhe syte I kishte te mbushur me urrejtje.
-Cpo flet bir? Cfare ke bere per ate Zot? Heshtje, Fiitimi spo kthente pergjigje.
-Fol ose te betohem qe ste pranoj me per vizite. Dhe aty Fitimi u detyrua tja tregonte gjithe te verteten.
-Cka ckaaaaaaaa?-I bertiti I ati. Por kot, ai kafshe sdegjonte askend.
-E meritonin baba, ata jane fajtor per vdekjen e Rones. Meritonin me te keqen sepse....baba babaaaaaaaa-bertiti ai kur e pa te atin te shtrire per toke. Kishte pesuar sulm ne zemer. Nuk e dinte se I biri ishte nje perbindesh I tille. Menjehere thirren ambulance dhe e derguan ne spital.
***************************
-Dea, erdhi koha te flasim bije. O fol me te gjithe neve, ose vetem me Besnikun. Si te ndjehesh ti me lire. Vetem mos na ler keshtu ne ankth-I tha I ati ne kulmin e nervozizmit kur e shikonte te bijen qe spo I perfillte.
-Cfare tju tregoj baba? Urdheroni pytni.-foli ajo dhe mezi po arrinte ti mbante lotet.
-Cjane ato foto qe mi tregoi Besniku? Ti dhe ai djali ne kafe, e pastaj...dhe aty ndaloi, I vinte turp te vazhdonte.
-Per cfare foto e ke fjalen baba? –beri te padituren ajo edhe pse Fitimi I kishte treguar cdo gje.
-Dea, mjaft te tolerova. Mjaft ishte. Ti deshe te fejohesh, une pranova edhe pse je pak e re. tani me thuaj, shkove vet me ate djal apo te mori me dhune? Ma thuaj te verteten-dhe ajo shtangu. Per nje moment deshi tju tregonte gjithcka, qe ai e kishte perdhunuar, kishte perdorur dhune fizike dhe psicike ndaj saj. Deshi ta hiqte ate barre nga vetja. Por syte I hodhi ka e motra. Duhej ta mbronte ate, ishte akoma e re per te perjetuar ato qe ajo I perjetoi. Duhej ta bente per te motren.
-Fol Dea, fol dreqi e marte mos na ler ne ankth-kete here ishte Besniku qe bertiti.
-Shkova..shkova vet...me deshiren time..-peshperiti keto fjale me ze te ulet. Me shpresen qe ata sdo e degjonin.
-Si si? Si the? Fol me qarte-foli Dritani.
-Ufff baba, cte them me teper. Me ftoi per kafe, kaluam shume mire, u argetuam. Dolem per te festuar, per ti kujtuar ditet e shkolles se mesme. Prej aty pastaj shkuam ne nje hotel dhe...-nje shuplak I erdhi nga I ati.
-Je ne vete cpo flet ti moj? Mos je valle e droguar dhe po flet percart?
-Aspak e droguar baba, kjo eshte e verteta. Skam pse te genjej-dhe syt I mbante per toke. Betohej se edhe nje fjale e tyre, dhe ajo do shembej aty. ishte Besniku qe e kapi per krahu dhe u largua qe te fliste vecmas me te. Shkuan ne dhomen e saj qe te sqaroheshin me mire.
-Dea, tani jemi vetem dhe skep se genjen. Ma thuaj te verteten. Te lutem thuaj se genjeve, te lutem mos ma shkaterro jeten.-pergjerohej ai per nje pergjigje pozitive. Heshtje, syte e saj ishin perdhe. Skishte guxim ta shikonte ne sy. Mblodhi forcat dhe iu pergjigj qe mos te lindte ndonje dyshim.
-Eshte e vertet ajo qe thash Besnik, ai sme ka detyruar. Shkova me deshiren time. Tani me fal, por dua te pushoj.
-Paske qene...paske qene nje e perdale dhe une se dija. Dhe une qe te konsideroja ndryshe, ti paske qene nje lavire e ndyre. –per here te pare po ofendonte nje femer.
-Me vjen keq me beso, por dola jashte kontrollit ate dite...dhe ndodhi ajo qe deshem une dhe ai.
-Tani e kuptova cdo gje, me paske perdorur per ta bere xheloz ate, apo jo?
-Ehe-kaq arriti te thoshte ajo dhe ia beri me shenje te dilte.
-Mallkuar qofsh Dea, mallkuar qofsh sot e 100 vjet-kaq arriti te thoshte dhe doli duke perplasur deren e ajo u shemb ne krevat duke qare. Mbylli deren me celes dhe lejoi lotet tja pushtonin serish fytyren.
-Te gjitha ishin te verteta zoteri Dritan, tani sa e konfirmoi edhe para meje se ajo ka shkuar me deshiren e saj atje...ne hotel-kaq arriti te thoshte Besniku dhe doli duke e perplasur deren. I ati po turfullonte, nuk I besohej se e bija ishte nje e tille.
-Shporru nga shtepia ime, mblidhi plackat e tua dhe shporru nga ketu-I bertiti I ati nga ana tjeter e deres. E tani cdo bente, skishte ku te shkonte?
-Por baba, skam ku te shkoj.
-Kete duhej ta mendoje para se ti beje ato gjera. Tani mblidhi plackat dhe shporru. Ke gjysme ore kohe per tu larguar, ose te perzura une zvarre ne rruge.
-E zeza une, na mori fytyren kjo e perdale-bertiti e ema dhe keto ishin fjalet qe e vrane ate me shume. Edi kerkoi te hynte brenda dhe ajo ia hapi deren. Serish te njejtat fjale ia tha dhe atij, edhe te ai pa zhgenjimin qe po e vriste.
-Sme besohet qe une kam nje moter te tille. Jo jo, ti po genjen, ti po fsheh diqka. Ma thuaj mua te verteten, te betohem qe nuk I tregoj askujt-I tha ai duke iu pergjeruar te fliste.
-Keto jane te verteta vella, une...shkova me deshiren time.
-Atehere. Atehere pse po qan pra? Pse je e merzitur?
-Sepse...sepse ju shkaktova dhimbje, kete nuk e dua kurr ne jete.
-Atehere largohu qe ketu, meqe ke shkuar me te, shporru menjehere. –dhe doli duke e perplasur deren nga inati.
Mori valixhen nga dollapi, futi ca rroba aty, morri dhe parate qe I kishte kursyer dhe beri te dilte nga shtepia.
-Moter, te pergjerohem ma thuaj te verteten. Te kercenoi ai ? te kercenoi ne lidhje me mua diqka? Per kete po e fsheh te verteten?-e pyeti e motra. Ajo me mire se cdokush e njihte Dean, dhe e nuhaste se ne kete pune edhe ajo ishte e perzier.
-Mos I merzit prinderit Lida, beji te ndihen krenar per ty, jo si une. Mos me harro te lutem.-kaq arriti te thoshte dhe u largua qe aty.
