Gjendja e zonjes Suzana ishte si mos me keq. Ditet I kishte te numeruara, ndaj vendosi qe ditet e fundit te jetes ti kalonte ne shtepi. Kishte rregulluar raportet me Dean, tashme e shihte si nje vajze te mbare..dhe te denje per djalin e saj.
-Dea, ku eshte Adriani? Sot nuk e pashe aspak ne shtepi.
-Doli qe heret teta Suzana, e lajmeruan per nje operacion te papritur.
-Aha ne rregull. Hajde beje nga nje kafe dhe eja te ulemi bashke ta pijme.-e ajo pohoi me koke e habitur. Zonja Suzana, te pinte kafe me te? Kjo po qe ishte befasia e dites.
Beri kafet dhe u ul afer saj te bisedonin. Biseduan per gjera te zakonshme, shkolle pune.
-Pse nuk e vazhdon shkollen ketu Dea? Je nje vajze e zgjuar. Jam e bindur se ti do arrish te mbarosh shkollen ketu.
-Ju...ju falemnderit per besimin zonje, por smundem-e kishte hallin te leket e shkreta.
-Me degjo. Shkollen do ta paguaj une, por jo falas-dhe qeshi.
-Une e paguaj shkollen, ndersa ti kujdesesh per shtepine dhe djalin tim. Ti e di sa e fiksuar jam pas pastertise-dhe qeshi serish. Vetem atehere, Dea qeshi me shpirt. Pas kaq shume kohesh dea serish formoi nje buzeqeshje ne fytyren e saj.
-Por..eshte shtrejte.
-Dea me degjo. Nuk eshte kurr keq te investosh ne dituri. Ti mbaro shkollen, do punesohesh ketu dhe pastaj shohim e bejme. Por planet e Deas nuk ishte te qendronte aty pergjithmone. Deshironte te rrinte dhe ca dite pastaj te kthehej.
-Do mendohem zonje dhe do ju jap pergjigje, mire?-dhe zonja Suzana pohoi me koke.
***************************
-Ma gjej ate ndyresire Astriti, dhe shpejt. Do e bej te paguaje per gjithcka-I tha Dritani detektivit qe e kishte paguar per ta gjetur Fitimin.
-Ne rregull zoteri, per pak ore do zbuloj cdo gje.-dhe e mbylli telefonin. Detektiv Astriti ishte shume I zoti ne punen e tij.
-Do e paguash me lote gjaku ndyresire, te betohem se do me pergjerohesh te te vras. Vdekja do jete shperblim per ty-peshperiti Dritani dhe I ra tavolines me grusht. Vetem ideja se e bija kishte qene ee perdhunuar, e bente ta humbte toruan.
******************
Pas kaq shume kohesh, mori celularin ne duar dhe po I shikonte fotot e tyre bashke.sa te lumtur ishin, sa te qeshur. Hapi rrjetet sociale dhe syte I zune dicka. Nje foto e Besnikut me ate vajzen qe e kishte pare te shtepia e tij.te dy bashke ne local, te lumtur e te buzeqeshur.
-Sa shpejte me paske zavendsuar more Besnik-peshperiti ajo dhe lotet ia mbuluan fytyren .donte apo sdonte, ndjenjat akoma nuk I kishin ikur. Shperlau fytyren, zbriti poshte te bente gati dreken. Gjeti zonja Suzanen ne kuzhine dhe I ndihmoi ta shtronte tavolinen.
-Mirdita familje-foli Adriani kur hyri ne shtepi dhe nga dera nuhati aromen e ushqimit te tij te preferuar.
-Fruta deti. Kjo eshte sigurt mamaja ime, mamaja me e mire ne bote-dhe e puthi ne balle. Deas I dhuroi nje buzeqeshje dhe u ul ne karrige I lodhur.
-Shpejt laji duart pastaj ulu. Mos u bej femi-I bertiti e ema e ai qeshi. Akoma e trajtonte si femi te shkretin.
-Shpejt te thash ose e mora fshesen-beriti ajo dhe ai iku me vrap.
-Dea me ndihmo te lutem-beriti duke vrapuar dhe te tre qeshen me te madhe.
-Ja pra, e buzeqeshur dukesh me e lumtur-iu kthye ai te emes, e puthi shpejt ne faqe dhe ia mbathi me te katra.
**********************
Ditet kalonin, dhe miqesia mes Adrianit dhe Deas ishte permiresuar goxha shume. Tani dilnin ndonjehere bashke, ai shkonte e merte nga shkolla, e dergonte neper shetitje te ndryshme. Keto dite ajo e kishte ndjere veten shume te lumtur. Dhe e gjitha kjo fale zonjes Suzana. E falenderonte me shpirt ate grua qe I ndihmoi kaq shume edhe pse ne fillim ishte shume e rrepte. Kishin dale te per te festuar per shkollen e Deas, kur telefoni I tij binte papushim.
-Alo, mama.
-Bir...bir...me ndihmo..te lutem-dhe telefoni I ra nga duart.
-Mama, mama je mire? Mama fol te lutem.-dhe vrapoi per te vetura. Dea e ndoqi nga mbrapa edhe pse spo kuptonte gje.
-Ajo nuk eshte mire, mezi arriti tme kerkonte ndihme-kaq I tha asaj dhe I dha makines me te shpejte. Pas 20 minutash arriten ne shtepi ku e gjeten te emen ne divanin e sallonit gjigand.
-Mama, mama tani vjen ambulanca. Te lutem duro, mos me braktis mama te lutem.
-Bir..keto jane...minutat e fundit...te jetes sime...beje te lumtur Dean...ajo e meriton sepse...ka vuajtur shume ne jete...beje te lumtur, kam besim te ti...te dua shum bir...dhe jam shume krenare...per ty-ngadale mbylli syte dhe aty ishte fundi. Vdekja I erdhi ne krahet e te birit, ashtu siq kishte dashur gjithmone.
-Jo, mama jooooooooooo..hapi syte te lutem-ia mati pulsin por kot. Aty kuptoi se ishte fundi, se edhe e ema e la. Lotet ia mbuluan fytyren gjersa e mbante ne preher te emen dhe syte I kishte ngritur larte, sikur kerkonte pergjigje nga Zoti.
-Pse o Zot, pse? Pse ma more?-beriti dhe ledhatoi fytyren e se emes. Ajo kishte ngelur ne kembe, sdinte cte bente. Avash avash iu afrua, dhe doren ia vendoi ne shpatulla.
-Mos u merzit Adrian, edhe kjo eshte pjese e jetes. Te premtoj, kurr sdo te brakis. Por te lutem mos qaj-dhe koken ia ktheu ka fytyra e saj dhe I dhuroi nje perqafim te ngrohte. Ambulance erdhi dhe e mori trupin e zonjes Suzana.
-Jo, jo mos e merni ju lutem. Mama mos me braktis, jo edhe ti-bertiti ai kur e moren nenen e tij. Dea skishte guxim ti afrohej ndaj ngeli aty, duke e shikuar. Vetem kur e pa ate te ulej ne toke, shkoi dhe e perqafoi forte.
-Cdo gje do behet mire,me beso. Behu I forte, beje per te. Ajo e do lumturine tende Adrian.-I peshperiti ne vesh gjersa e mbante akoma te perqafuar.
********************
-Zoteri, kemi zbuluar ca gjera-I tha detektiv Astriti Dritanit ne zyren e tij.
-Fol djalosh, cfare keni zbuluar?
-Fitimi ndodhet ne Itali, para disa javeve e ka braktisur shtetin. E ema e tij jeton vetem ne shtepi, ndersa te atin e ka ne burg. Motra I ka vdekur para ca muajve.
-Mjaft, sme intereson jeta e tij. Por ma gjeni ne Itali, kudo qe te jete. Edhe ne biren e miut po te jete fshehur, ma gjeni. Dhe sa me shpejte, me mire-I tha Dritani atij dhe ai pohoi me koke.
-Ne rregull zoteri, qe tani do nisem per atje. Do zbuloj cdo gje.-dhe doli nga zyra e tij.
