-Futu ne veture. Do flasim ne shtepi me mire-I foli ai bute kur ajo per pak deshi te hypte ne taxi.
-shko ti, une do vij me taxi.-syte I mbante per toke.
-Dea, eja shpirt tani. Vajti vone, hyp ne veture-dhe ia hapi deren e ajo u bind. Pasi bene nje goxha rruge, ai mori guximin dhe ia mori doren duke e puthitur me te tijen. E puthi disa here dhe ia shtrengoi doren forte.
-Kjo dore Dea, nuk do te leshoje kurr. Nuk do te lere kurr nese ti me jep nje mundesi. Vetem nje mundesi per te te thene se sa shume te dua-e ajo e shkreta po qante nga gezimi.
-Edhe...edhe une Adrian. Por..
-Edhe ti cka? Fol me qarte-e talli.
-Nuk te shoh si shok, do te genjeja po te thoja ashtu. Te shoh me teper se si shok por..
-Ate "por" do e vazhdojme ne shtepi .tani me thuaj ate fjale qe dua ta degjoj une. Heshtje, ajo skishte guxim te fliste. Ai ndaloi makinen dhe u kthye kah ajo.
-Dea, me shiko ne sy. Mbaje mend kete fjale. Une gjithmone...gjithmone do jem prane teje. Por te lutem mos me largo nga jeta yta, mos u largo nga une.-dhe e perqafoi forte. perqafim qe pasoi me puthje ne balle, e syte spo ia hiqnin njeri tjetrit. Afroi buzet e tij me te sajat dhe I baskoi. E puthi lehte, embel, ashtu siq vetem ai dinte te puthte. Puthje qe zgjati shume e asnjeri spo e merte guximin te ndalonte. Dea e shijoi ate puthje me shume se shume, dhe vetem atehere kupto dicka. Besnikun e kishte harruar, kishte qene vetem nje iluzion mbase. Puthjen me Adrianin sdo e krahasonte kurr me asgje ne bote. Ndaj u shkeput nga ajo puthje dhe iu afrua afer veshit duke peshperitur fjalet qe ai me padurim I priste.
-Te dua Adrian. Te dua teper. As ti mos u largo kurr nga une-dhe e puthiti doren e saj me tijen ndersa ai I shkreti desh fluturoi nga gezimi. Cdo pjesez te fytyres po ia puthte me embelsi derisa te dyte qeshen nga lumturia.
***********************
Alda dhe Lida kishin dale per kafe, por biseda e tyre kryesore ishte Dea. Te dyja brengoseshin per te. Ajo e meriton lumturine e jetes-peshperiti Lida dhe nje lot I rrodhi nga syte.
-Besnik? E pa e habitur Lida ate me nje vajze.
-Mirdita vajza. Si jeni?- I pershendeti ai dhe u kthye nga vajza per ta prezantuar.
-Kjo eshte Zana, kushurira ime. Zana, keto jane dy miket e mia-dhe vajzat ia zgjaten doren njera tjetres.
-Keni ndonje lajm nga Dea?-pyeti Besniku dhe vajzat vetem u shikuan ne sy.
-Mmm.jo akoma jo-tha Lida e pasigurte. Dhe Besniku nuk I besoi aspak.
-Nese me genjeni, sdo ua fal kurr. Nese dini ndonje gje ju lutem ma thoni.
-Besnik, pak rendsi ka falja jone. Shiko permiresoji raportet me Dean. Ajo duhet te te fal ty, jo ne.-tha Lida paksa e acarruar. Pastaj e kuptoi se e teproi dhe I kerkoi falje.
**************************
Pasi hoqi fustanin dhe takat, zbriti ne kuzhine, mori nje filxhan me kakao dhe shkoi serish ne dhomen e saj. Frigohej nga reagimi I Adrianit kur ta kuptoje historine e saj. A do e kuptonte? A do I besonte? Apo edhe ai do e flakte tutje? Doli ne ballkon per ta shijuar ate pamje magjike, kur ndjeu dy duar nga mbrapa qe ia rrethuan belin. Ajo prekje I krijoi mornica ne trup, por nuk e dha veten. Sdonte te dukej e dobet para tij.
-Je me mire xhan? U qetesove?-dhe e puthi ne qafe e ajo u gudulis paksa.
-Me mire me mire Adrian.
-E cke keshtu? Pastaj, me ke mua. Ske pse brengosesh per asgje dhe askend.
-Adrian, sdua te nisim nje lidhje me secrete, sdua te mbaj asgje te fshehur.
-Dea, ske pse me tregon gje nese nuk je akoma gati. Une te pres xhan, sa te duash ti.-dhe e ktheu nga vetja qe ta shikonte ne sy.
-Eshte nje e kaluar e pafalshme, nje histori e dhimshme. Nje....
-Dea mjaft, mos u sikleto shpirt. Ja e sheh, sdua te shoh lot ne syte e tu. E di se ke qene ne lidhje me nje djal, e di se ke qene duke u fejuar dhe ajo fejese u prish. Alda me ka treguar ca gjera. Ndaj mos e lendo veten me shume-I tha ai dhe e puthi lehte ne buze.
-Po por gjene me te rendesishme nuk e di Adrian. Arsyen pse fejesa u prish. Nuk u be se une nuk desha apo ai. Por...
-Por? Fol shpirt. –dhe ajo ktheu koken nga ana tjeter. Smund ta shikonte ne sy teksa I shqiptonte ato fjale qe I urrente. Lotet ia mbuluan fytyren, iu kujtua ai rast dhe akoma me shume po ia veshtiresonte gjendjen. Zeri I dridhej, por serish sdonte te tregohej e dobet para tij.
-E ke parasysh qe une kam shume makthe? Me ke pare edhe ti se si bertas ne gjume, si qaj, trembem.
-Po?! Dhe rrudhi vetullat. Tani vertet spo kuptonte gje.
-Adrian...une...une kam qene...me kane perdhunuar-arriti me veshtirsine me te madhe ti thoshte keto fjale. Lotet skishin te ndalur dhe ne fraksion sekondi iu kujtua ajo dite, Fitimi dhe shoket e tij. Fjalet e tyre te ndyra, forca e tyre kunder saj. Adriani kishte ngelur I shtangur, spo fliste asnje fjale.
-Me kane perdhunuar nje dite para fejeses sime. Une sjam per ty. Sjam e denje per ty. Une ste meritoj...ste meritoj-bertiste dhe qante ne te njejten kohe. Vrapoi qe aty sepse ftohtesia e tij po e cmendte. Asnje fjale ngushelluese, asnje perqafim. Sapo arriti te dera kryesore, u be ta hapte por dikush e ndali nga mbrapa. E rrethoi trupin e saj me duart e tij te forta.
-Shshshsh qetesohu tani, qetesohu shpirt...mua ketu me ke, mjaft tash...fshiji lotet-dhe e mori ne perqafim. Ajo vazhdonte te qante e te peshperiste se seshte e denje per te. Por ishte puthja e tij qe ia deshmoi te kunderten. E puthi me passion dhe me dashuri duke I premtuar se sdo e braktiste kurr. Pasi arriti ta qetesonte, e mori ne krahe dhe e dergoi ne dhomen e saj. E shtriu ne shtrat me delikatesen me te madhe, dhe u ul ne anen tjeter te shtratit.
-Une do ti sheroj gjitha ato plage Dea, cdo makth tendin do e zhduk por te lutem, mos u largo kurr nga une. Ti je lumturia ime, princesha ime. Dhe do te te mbroj tere jeten nese eshte nevoja-dhe e mori koken e saj e vuri mbi prehrin e tij. Aty ndjeu sigurine me te madhe, dashurine qe kishte kohe qe e kerkonte. Fshiu lotet dhe e shikoi ne sy duke I treguar se sa I rendesishem ishte ai per te.
-Tani...tani ke ndryshuar sigurisht mendimin per mua-e pyeti ajo paksa e merzitur.
-Ne fakt pak po-foli ai mese serioz dhe ajo ngrysi vetullat.
-Nuk e dija se je kaq qaramane xhan. Te dija me te forte-dhe qeshi me shpirt ndersa ajo I gjuajti lehte ne krah. E perqafoi fort dhe e puthi me gjithe dashurine qe e kishte.
-Hajde tash pusho shpirt. Naten e mire-dhe e mbuloi me batanije.
-Te falemnderit qe je me mua Adrian. I falenderohem Zotit qe dergoi nje person si ti ne jeten time. Te dua teper-u zgjat pak dhe e puthi lehte ne buze. Si nje femi kur gabon diqka, menjehere u shtri dhe mbuloi koken ndersa ai qeshi me veprimin e saj.
