Destined to Love the Billionaire

CHAPTER 11

***ILIA'S POV***

Nahiga ako sa kama at tumulala lang sa kisame.

My tears started flowing NON STOP.

I bit my lip.

I've got too many broken dreams.

Today... hahayaan ko ang sarili kong umiyak ng umiyak.

Para sa lahat ng mga bagay na pinaghirapan ko...pero hindi ko nakuha...

Ang sakit sakit.

Nanlabo ang paningin ko dahil sa luha.

I hugged my pillow and fell asleep.

"Ilia..."

"Hmmm?" Ayokong idilat ang mga mata ko.
Naramdaman kong may nakayakap sakin.

Those arms were wrapped on me decidedly firm. It was sending me comfort and warmth.

Naibsan non ang sakit na dinadala ko sa puso ko.

Nag angat ako ng tingin para tignan kung kaninong bisig ako nakaunan at nakayapos.

I gasped.

"A-atty. Santidad." Tumulo ulit ang mga luha ko. Bakit ikaw na naman? Bakit ikaw pa rin?

"Ilia...Tell me what's wrong so I can help you...Please." Nagsusumamo ang boses niya.

I cried harder and dug my face on his chest.

Hinagod niya ng marahan ang likod ko at mas lalo akong niyakap ng mahigpit.

Nag angat ako ulit ng tingin sakaniya.

"H-Hindi ka na..galit sakin dahil inayway ko si Charie?" I said between sobs.

"No. Hindi ako galit. I'm sorry hinusgahan kita. Alam ko na ngayon Ilia.." Pinunasan niya ang mga luha ko at saka ako hinalikan sa pisngi.

Tinitigan niya ko. His look was so gentle. "Ilia...Sabihin mo sakin kung saan ang masakit sayo... at gagamutin ko yon."

I smiled sadly. Hinalikan niya ko sa noo sunod ay sa labi.

"I love you Ilia Montero."

Doon ako nagising.

I was still hugging my pillow.

Umupo ako.

I am so disappointed..

Disappointed ako kasi mahal ko pa rin sya.

Tumulo na naman ang mga luha ko.

Gusto kong tumakbo sa kanya at magsumbong.

Magtago sa likod niya sa tuwing natatakot ako.

Gusto ko syang yakapin.

(Pinahid ko ang mga luha sa pisngi ko)

Gusto ko siya ang magpahid ng mga luhang ito.

Pero hindi na...

Hindi na kami magkikita kahit kailan.

BAKIT IKAW ULIT?

BAKIT IKAW PA RIN?

Tang ina mo Ilia one night stand lang yon!

STOP BEING UNFAIR TO YOURSELF!

Hinampas ko ang mga unan ko.

"ANG UNFAIR UNFAIR MOOO!

ANG UNFAIR UNFAIR MO GAYA NG LAHAAAT!!!"

I cried and sobbed. Hanggang parang mapapatidan na ko ng litid. Iniyak at iniyak ko lang lahat.