Destined to Love the Billionaire

CHAPTER 22

***ILIA'S POV***

Nadidinig ko ang boses ni Mayan, ang kasambahay namin.

Mayan: "Doc, ah eh wala po kasi ang mama niya e nag out-of-town. Naging maayos po ba ang operasyon? Bakit di pa po sya nagigising?"

Dumilat ako only to find myself in an all-white room.

A-anong nangyari? Asan si Chris?

Asan ako?

Sinubukan kong bumangon ngunit napa daing lamang ako sa sakit tagiliran ko.

Mayan: "Ilia...Jusko! Salamat gising ka na!"

Ako: Anong nangyari??? Nasa hotel ako ah?

Mayan: Anong hotel? Dinala ka rito kahapon ng lalaking nakapormal na damit dahil umiinda ka daw na masakit ang tyan mo, sumusuka ka pa at hinimatay ka pa! Pano ka dadalhin sa hotel?

Ako: S-sino mayan... sinong nagdala sakin dito!?

(Si Chris ba?)

Sya: Ano ba pangalan non... Andy daw.

Nahulog ang balikat ko.
Yung secretary nya.

Ako: W-wala ba syang... kasama man lang?

Sya: Wala. Mag-isa lang sya. Aba't kay gwapo at ka-lakas ah. Binuhat ka mula sa kotse. Ang gwapo at ang tangkad. Grabe!

Ako: Si Andy? E ang patpatin non e. Atsaka may gatas pa sa labi yon wag mong...

Sya: Anong patpatin!? At saka mas matanda pa sayo yon no. Binuhat ka nga ang lakas lakas o. Mukhang successful na sya. Pwede na yon sayo.

Hindi pumasok sa utak ko yung mga sinabi niya.

Ako: Wala ba talaga syang kasama??? Mayan!!!

Sya: Wala. Kayo lang dalawa talaga. Kahit tanong mo sa mga nurse. Inintay pa nga niya na matapos ang operasyon mo bago sya umalis.

Nahulog ang mga balikat ko.

Napahawak sa labi ko.

Pano nangyari yon??

Parang totoo ang lahat..

My tears started to fall.

"Akala ko...akala ko..." Napasubsob ako sa palad ko atsaka umiyak ng husto.

He walked past through me.

Atty. Santidad...

I smiled bitterly. Ni hindi man lang...sya lumingon. Bakit umaasa pa ko? Ako ang nagtaboy sa kaniya dapat maging masaya ko.

Mayan: Bakit umiiyak ka? Wag ka nang umiyak. May nagpadala ng regalo sayo o.

Inabot niya sakin ang isang box na may malaking itim na ribbon.

Pinahid ko ang luha ko.
At binuksan iyon.

Napasigaw kami pareho ni Mayan nang makita namin ang laman ng kahon.

Patay na uwak.

May note pa sa loob non:

"Magpalakas ka, mahal ko.

-Leon"

Nagkatinginan kami ni Mayan.

My heart almost stopped.

Sigurado ako...na si San Jose to.

-----

Isang linggo akong hindi nakapasok dahil kinailangan kong pagalingin ang opera ko. Nag aral lang ako sa bahay.