ʜɪs ʜᴇᴀᴠᴇɴʟʏ sɪᴅᴇ

[27.]

Πιστεψα πολυ σε εσενα .Ακομα και οταν μου ελεγαν πως δεν αξιζεις ,πως εισαι ενα ψεμα ,η καταστροφη που θα με καταστρεψει ενω εγω απο μεσα μου ελεγα αστους να λενε .Δεν ξερουν αυτοι .Δεν σε ξερουν οπως σε γνωρισα εγω .Δεν εζησαν τιποτα μαζι σου απο οσα εζησα εγω μαζι σου .Εκριναν γιατι μονο αυτο ειχαν μαθει .Δεν ηξεραν .Εγω ηξερα!Τωρα .Τωρα τι να τους πω .Τωρα που εχω τα ματια του πατερα μου να με κοιταει χαρουμενος και να λεει "Ειδες !Σου τα ελεγα εγω !."

Ακομα δεν το πιστευω 2 χρονια εδω μεσα ,και δεν πιστευω οτι εισαι ψευτης.Δεν γινεται οτι μου ειπες να ηταν ψεμματα ,μου ειπες καποιες αληθειες ,σκληρες μεν αλλα επρεπε να ειχα μαθει ολη την αληθεια .Γιατι μπορει το θαρρος να μην ηταν για ολους ,αλλα ηξερα τι ηταν για μενα .Ηταν η ελευθερια που δεν με αφησες να εχω για να με εχεις διπλα σου .

Γιατι ,Aaron ,δεν ησουν ψευτης ,εγωιστης .Και οπως ειχες πει "Η αγαπη ειναι αυταπαρνηση και ερωτας εγωισμος " .Οποτε ησουν ποτε ερωτευμενος μαζι μου; Ή με την ιδεα να εχεις καποιον διπλα σου ;

Τουλαχιστον ξερω .Ξερω αγαπη μου .Ξερω με θυμασαι τωρα που μενεις μονος .Τα δυσκολα βραδια σου που θα ψαχνεις εμενα διπλα σου για εστω μια μικρη κουβεντα να πιαστεις .Με θυμασαι οταν δεν εισαι καλα .Οταν απεγνωσμενα ψαχνεις ενα στηριγμα .Για σενα .Παντα για σενα .Μα ποτε για μενα .

Νιωθω την ανασα του πανω στον λαιμο μου ,κοιμαται .Τον ακουω να αναπνεει βαθια στον λαιμο μου  .Το προσωπο του χωμενο στα μαλλια μου ,το χερι του αγκαλιαζει  την κοιλια μου .Που και που νιωθω ενα μικρο χαιδεμα ,το κανει στον υπνο του ,με ηρεμει .

Κοιμηθηκα ελαχιστα ολη την νυχτα .Τα λογια του ηχουν στα αυτια μου σαν κασετα που παταω και παιζει ξανα και ξανα .Μου εχει δωσει ηδη λογο αλλα δεν τον ξερω .Ή τον αγνοω .Μα ποιος ειναι  ομως;

Τραβουσε το σκοινι τοσο δυνατα ,τεντωμενο και ειχα ηδη διασχισει το μισο .Εφτανα στο τελος .Φταναμε .Το θεμα ειναι αμα θα φταναμε στην ακρη ή θα πεφταμε ;Εκτος και αν εγω επεφτα .Ειχε διασχισει καθε δευτερολεπτο σαν να ηταν αιωνας και μοιαζει για εναν απο τη πιο ομορφη κολαση μεταμορφωμενη σε παραδεισο .

Το τηλεφωνο του χτυπαει και κλεινω αμεσως τα ματια μου κανοντας πως κοιμαμαι .Φοβαμαι οτι θα καταλαβει πως δεν κοιμαμαι αλλα ειναι πολυ απασχολημενος να σηκωσει το τηλεφωνο και να μιλησει σε αυτον που εχει την επιμονη να καλει για τοση ωρα .

"Ναι ;""Τι θες ;""Δεν με νοιαζει .""Εγω εχω τελειωσει .""Δεν διακινδινευω τιποτα .""Οχι την εχω φορτωσει ηδη με πολλα .Σημερα τελειωνουν  ολα .""Σκασε ,ειναι ηδη αστυνομια..-"λεει κοφτα και αποτομα με τον πιο κρυο τονο που εχω ακουσει ενω βγαινει εξω απο το δωματιο κλεινοντας απαλα την πορτα .