ʜɪs ʜᴇᴀᴠᴇɴʟʏ sɪᴅᴇ

[28.]

Τα βλεμματα ολων εχουν στραφει πανω μου αλλα το δικο μου ειναι καρφωμενο στα ματια του πατερα μου ,που με κοιτουν με το ιδιο παγωμενο βλεμμα αλλα δεν με επηρεαζουν .Οχι οπως αυτα του Aaron .Γιατι τουλαχιστον αυτος ποτε δεν αλλαξε το βλεμμα του .Παντα το ιδιο παγωμενο και αδιαπεραστο βλεμμα .Και αναρωτιεμαι ;

Μηπως συμβαινει το ιδιο ;Η μητερα μου να ηταν εγω και ο Aaron , ο πατερας μου .Το βλεμμα μου πηγαινει στης μητερας μου ,βλεποντας τα ματια της να καθρεπτιζουν τα αισθηματα της .

Ενα απολυτο τιποτα .Ουτε νοσταλγια ,ουτε αγαπη για ενα ατομο που υποτιθεται οτι επρεπε να συμπεριφερεται οπως συμπεριφερονται σε μια κορη .Στην δικη της κορη .

"Ωστε ειναι αληθεια."ακουγεται η επιβλητικη φωνη του πατερα μου κανοντας με να γυρισω παλι το βλεμμα μου σε εκεινον .

"Πως ξερατε οτι ειμαι εδω ;"λεω αγνοωντας την δηλωση του .

"Δεν ηταν και δυσκολο .Απο την στιγμη που δεν ησουν στο σπιτι σου  ,πηγαμε στον  υποτιθεμενο χωρο εργασιας σου .Για την ακριβεια πρωην χωρο εργασιας σου ."ακουγεται η φωνη της μητερας   παγερη οπως παντα με μια δοση πικριας .

"Οπου εκει μας ενημερωσαν  πως εχουν περασει μερες  απο τοτε που εχεις να πατησεις το ποδι σου εκει και ολα αυτα για να καθεσαι μαζι με εναν εγκληματια και να κανεις ο Θεος ξερει τι ."συνεχιζει ο πατερα μου ενω εγω τον κοιτω εντονα .Παντα κατεληγαν ολοι σε αποτελεσματα χωρις βασεις .

Δεν σε ηξεραν Aaron ,και ομως ολοι τους ηξεραν πως να κρινουν χωρις να ξερουν .Κανενας τους δεν νοιαχτηκε να ερθει να με ρωτησει την δικη μου πλευρα  ,τι ειχα δει εγω μεσα σου και εμενα διπλα σου .

Τι μου ειχες δειξει εσυ και δεν εφευγα .Τι με ειχε κανει να κρατηθω και μην φυγω .Κανενας τους ,ουτε οι γονεις μου .

"Και εσεις τους πιστεψατε να φανταστω ;"τους ρωταω κοιτωντας μια τον εναν μια τον αλλον ενω νιωθω το σωμα του Aaron πισω απο το σωμα μου να με στηριζει .

Ξερω οτι θελει να επεμβει και χαιρομαι που δεν το κανει .Ειναι μια δικη μου μαχη που ειτε θα χασω ειτε θα νικησω .Γιατι πρεπει να νιωσω και εγω την ηττα ή την νικη ,δεν μπορω να εχω συνεχεια τον Aaron να με προστατευει σαν ασπιδα αλλα απο την μερια του να υπαρχουν αγκαθια που μου κρυβει και οταν γυρισει θα με πληγωσουν .

"Φυσικα .Ο κ .Πετρος ειναι ενας τιμιος α-"παε να συνεχισει η μητερα μου αλλα την διακοπτω ξεροντας πως την εκνευριζω.