Unveiling Truth

Chapter 42: Things only gets complicated

Kei's POV

Hindi ko rin alam kung bakit bigla ko syang hinalikan ang ingay naman kasi nya...

At buti naman at nanahimik na sya...

Dali-dali kong kinuha yung phone ko at tinawagan si Lelouch...

Problema talaga to...

Kasi naman alam na nya na si Kuya ang nangialam nung ala-ala nya..

At siguradong hahanapin nya si Kuya...

Meaning hinahabol nya ang kamatayan nya!

Shit lang!

Kailangan ko talaga ng tulong ni Kolokoy!

Ang bagal pang sumagot!

Kung kailan kailangan...

Baka naman nasa bahay sya, kaya yun dali-dali akong bumaba sa sala at tumawag sa telephone nila...

Kaso sabi ni Sayoko hindi pa daw umuuwi si Lelouch mula nung isang gabi!

San ba nagsuot yung kolokoy na yun!

Kung kailan kailangan ko sya eh!

WALANG KWENTA!

Mechaella's POV

Pagkakataon ko na tong tumakas bumaba si Kei sa may sala kaya naman dali-dali akong pumunta sa likod ng bahay nila. Siguro naman may backdoor tong bahay na to di ba?

Kasi ang laki-laki nito malabong wala...

At thank God talaga dahil sa wakas nahanap ko din.

Successful akong nakatakas at kapag sineswerte ka nga naman!

Nakita ko si Lelouch kaya dali-dali ko syang tinawag, kailangan kong humingi ng tulong.

Kahit makauwi lang muna ako!!!

Mahalaga makalayo ako kay Kei at sa Kuya nya!

Maigi nalang at narinig nya kaagad ako at huminto sya paglalakad...

L-lelouch...

At di ko na napigilan niyakap ko sya...

To the point na umiyak ako...

Lelouch: Ok ka lang ba Mechaella?

Anong nangyari sayo?

Mechaella: Lelouch, natatakot ako.

Tulungan mo ko!

Kailangan kong makauwi samin...

Yung kuya ni Kei, at si Kei...

A-ano kasi sila yung ano---

Lelouch: Mechaella, calm down...

Ano yung sinasabi mo...

Mechaella: Lelouch!

Yung ala-ala ko!!!

Bumalik na yung ala-ala ko!

Yung kuya ni Kei sya ang nasa likod ng lahat kung bakit nawala yung ala-ala ko...

Magkasabwat sila ni Kei!

Lelouch: Sige kumalma ka muna...