Bu bölüm diğerlerine göre bayağı bir kısa olacak. 100 kelimeyi bile geçmeyebilir.
Bölüme geçelim.
Mh: CHAN YALVARIRIM UYAN! LÜTFEN CHAN!
Minho bir saattir yerde baygın yatan Chan'ın başında ağlıyordu. Ona zarar gelmesi fikri bile delirmesine sebep olurken gerçekleşmesi kalbine milyon tane ok saplamıştı.
Artık ağlayacak kadar bile gücü kalmamıştı.
O öldüyse Minho da onunla beraber gitmeliydi.
Yanında duran tabancayı alıp kendi kafasına dayadı.
Mh: Korkma Minho. Chan yanında olacak. Sadece birazcık acıtacak. Şimdi sakin ol ve derin bir nefes al... Güzel. Şimdi de tetiği çek. Sonra sevdiğinin yanında olacaksın.
Minho bunları kendine söylerken gözyaşlarına engel olamıyordu.
Tetiği çekmekten de korkuyordu.
Tam karşısında bir kan gölü, ortasında da bilinci kapalı bir şekilde yatan Chan.
Sımsıkı kapattığı gözlerini açıp kalbini acıtan manzaraya baktı.
Mh: Seni seviyorum Chan. O LANET ÇİKOLATA SOSUNU FALAN İSTEMİYORUM! TEK İSTEDİĞİM GÜZEL GÖZLERİNLE GÖZLERİMİN İÇİNE SON KEZ BAKMAN! Yanına geliyorum. Bana kızma olur mu? Sadece her saniye de yanında olmak istiyorum. Ölürken de yanında olmama izin ver. Elveda sevgilim. Yemi hayatımızda görüşürüz.
Ve son bir derin nefes... Ardından kafasından deli gibi akan kanla Chan'ın göğsünün üzerine yığılan Minho.
Son duyduğu şey Chan'ın çoktan durmuş olan kalbinin tekrar atmaya başlama sesiydi.
Ve minik bir tebessüm etti Minho. Yorgun bir tebessümdü.
Belki de son gülümsemesi.
______
Lütfen bana sövmeyin ölmek istemiyorum!
Selam!
Siz beni kovalamadan kaçmaya gidiyorum.
Kendinize iyi bakın💛💛💛
