26

18 2 0
                                    

AMBER'S POV

"Berry, lumabas ka diyan." 

"Anak, kumain ka na."

"Baby, dinner?"

"Hoy Amber, gaga ka, huwag kang magkulong diyan."

And the cycle goes on and on.

Sem break na namin ngayon. And two days na akong nagkukulong lang sa kwarto. Kasi putang inang exam 'yon.

Ang maga na ng mata ko sa kakaiyak. Putek! Tawang-tawa pa sina Akisha sa akin. She even posted on her account na sobra ko daw talunan. Na hindi naman kamo ako matalino.

Okay lang naman sana sa akin na may makalamang, kaso tang-ina bes, grabi 'yong binaba ko sa rank.

My phone beeped. 

"Kung notification na naman 'to sa lintek na post ni Akisha, magpapakamatay na talaga ako." bulong ko sa sarili ko as I checked my phone.

Pero abaygago! It's a text message from Bill. Basahin ko ba?

O baka naman tungkol lang 'to sa post ni Akisha, baka kinakampihan na niya rin 'yon. 

I just placed my phone back at my table at humiga ulit.

Gahd! How can I even face the crowd next sem? Hiyang-hiya talaga ako.



"Ms. Millan, I know you don't want to spend time with me, pero nandito ako para iremind ka na ako ang nanalo, so get your little ass standing at sisimulan ko nang singilin ang napagkasunduan." anak ng!

Talaga bang ang insensitive niya? Kitang ayaw kong lumabas eh! 

"Bukas nalang, pwede?" sagot ko pabalik.

"Nope. A deal is a deal. Sabi ko, ako ang masusunod sa lahat, di ba?" I just sighed. Haysss! Bakit pa kasi ako pumayag sa deal na 'yon? Bakit kasi ang confident ko sa sarili ko.

"Oo na. Lalabas na. Maliligo lang!" lintek na kupal 'yon. Naisahan talaga ako.



Pagkababa ko, nasa sala silang lahat. Mom, Dad, Kuya, Val and syempre, si Anton.

Nang napatingin ako sa kanila, naiiyak na naman ulit ako. Kasi feeling ko na I did not just disappoint myself, but them as well. Sila 'yong nagtiwalang kaya ko, pero wala.

"Berry, huwag kang iiyak diyan!" sabi ni Kuya sa akin at tumayo para yakapin ako.

"Anak naman, hindi naman end of the world. Kahit pa anong mangyari sa'yo, mahal ka namin." napaiyak na tuloy ako.

"Amby, panget na panget ka na. Tigilan mo na kakaiyak." natawa nalang ako kay Valerie. Hayyyys. What would I do without them?



Pagkatapos naming kumain, inaya ako ni Anton na lumabas. Lakad-lakad lang daw kami sa subdivision. Pumayag naman ako, at pati na rin sina Mama. 

"So, ito lang ba gusto mong gawin na kasama ako? Ang maglakad sa gabi?" pabirong sambit ko sa kanya. He is a playboy, impossibleng ito lang ang gusto niya.

"Yes. You and Me, ganito lang." and he held my hand. 

Napahinto ako sa paglalakad kaya napalingon siya sa akin.

"Ano?" tanong niya sa akin.

Anong ano? Bakit mo hawak kamay ko? Tanginang kupal!

Love, Hurt and All the Feelings in Between Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon