Bu da ne?
Etrafımda mavi şeffaf bir duvar vardı. Bu bu nasıl olur. Gözlerim Buzlu ya kaydı. Oda benim gibi şaşırmıştı. Bu bir kalkan idi ve bunu kimin yaptığını baya merak ettim doğrusu.
"Demek minik kızı koruyan biri daha var. Hemen çıksın da savaşalım."
Aynen çıksın. Ben baya merak ettim.
Birden Spaydi geldi ve bum Buzlu gitti. Birden kalkanda gitti. Ve sonra gözlerim karardı ve yere düştüm.
***********
Spaydi den devam...
(Yazar mutlu şuan)Buzluyu indirdikten sonra hemen arkamı dönüp Su ya baktım. Hayır olamaz. Hemen yanına gittim. Başını dizlerimin üstine aldım hayır ölmüş olamaz değil mi?
"Su güzelim hadi aç gözlerini."
Nefes alıyordu. Hemen onu kucağıma aldım. O kalkanı onun yaptığı çok belli idi burda kimse yoktu çünki. O zamam tek çare Dr. Strange.
Yarım saat sonra Strange nim yanına geldim. Hemem kapıyı çaldım. Açan yok. A hadi ama.
Bir kaç dakika daha bekledikten sonra kapı açıldı. Dr. Strange açmıştı kapıyı. Sonra kucağıma baktı.
"Hemen içeri."
İçeri girdik. Bem hemen Su yu koltuğa yatırdım. Maskemş çıkardım sonuçta bikiyordu benim Örümcek Adam olduğumu. Dr. Strange hemen yanıma gelip Su ya bakmaya başladı.
"Ne oldu ona?"
Ona döndüm. Derin bir nefes alıp;
"Ben banka soyan bir adamla uğraşıyordum birinin buz gücü vardı idi. Sonra Su yu kovalamaya başladı. -aralarındaki anlaşmazlıktan dolayı-. Ben geldiğimde Su yun etrafına bir kalkan vardı. Ben ilk bi şaşırdım o kalkanı kim yaptı diye. Ben hemen Buz gücü olan adamı yere serdim arkamı dönüp tam Su yu alıcakken onu yerde gördüm. O kalkanı o yaptı Mr.Strange başka kimse yoktu orda."
Başını salladı.
"O zaman bizde anlamaya çalışırız."
Ona garip bir şekilde baktım.
"Başından da belli idi bir güç hissrsiyordum Su da. Ama emin değildim. Şimdş emin olabilirim."
Sonra gözlerini kapatım garip hareketler yaptı.
*****************
Su'dan devam..Gözlerim çok ağrıyor ve kendimi ölü hissediyorum. Biryerden de soğuk geliyo ha camı kapatın lan üşüyom.
Gözleri gelen rüzgardan dolayı açtım. Burası neresi lan!? Ne olur gene gittim demeyin ben Spaydim i istiyom. Asgard a falan gidicektim ben.
Yattığım yerden doğruldum. Çimenlerin üstünde idim. Heryer yem yeşil gökyüzünde bulut bile yok. Ayağa kalktım. Üstümde de beyaz upuzun bir elbise var. Lan öldüm mü? Ama ben demiştim ölcem diye. Tony ile tanışamadan öldüm. Thor un çekicini kaldırcaktım ben.
Etrafıma baktım. İleride küçük tatlı bir kulübe vardı bacasından duman çıkıyordu. İçimdeki koşma isteği ile koştum. Eğer orda bir cadı olup beni pişirirse üst üstte ölüm.
O kulübeye geldiğimde kapıyı çaldım. Birden kapı açıldı. Oha ama.
"Babaanne!"
Bana gülümsedi. Ben demiştim öldüm diye. Babanem iki sene önce vefat etmişti çünki.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güç/Peter Parker (Bitti)
FanfictionPizza mı Dondurma mı? Serisinin ilk kitabı. ********* "Ben burda olamam kesin öldümde cennetteyim." Bunu demem ile Peter yani Tom bana döndü. Valla eğer doğruysa deliricem. Pizzalar aşkına ben New York ta yım. Ve karşımda Tom var. "Senin ismin Pete...