Güç/Peter Parker (Bitti)

Garip Yabancı

Merhaba sayın okuyucular. Ben bir garip yazar. Bu bölümü eren_ackerman123 itafen ediyorum. Lan fark ettim ki savaş yaklaşmış ya la. Baya geç fark ettim. Her neyse bunu demek için yazdım. Hadi okuyun bölümü bays

********

Tavana bakıyordum öylesine. Tavan çok renksiz ya.

"Su."

Bana seslenen kişiyle başımı kaldırdım. Peter.

"Nasılsın?"

Doğruldum ve ona dönerek yorgun bir şekilde gülümsedim.

"İyi sen?"

"Aslında biliyor musun? Nasılsın sorusuna iyiyim diyen %99 kişi iyi değilmiş normalde."

Kaşlarımı çattım.

"%1 lik kısımsa olmadığım ne malum?"

Gelip tam karşımda durdu. Kafamı kaldırıp yüzüne uzaylı görmüş köylü gibi baktım. Anladı mı acaba.

"Sıkkın olduğun belli unicorn. Ki bu çok normal. Savaş yakın. Ve bi-"

Elimle ağzını kapattım.

"Bana sakın sıkkın olma gerilme ya da stres yapma felan deme. Artık güçsüz gibi hissediyorum Pete. Kimse ya-"

Cümlemi bitiremedim. Neden sizce? PETER BENİ ÖPÜYOR LAN DUDAKTAN. HAYIRSIZ ANİDEN OLUR MU BU!? BİZDEKİDE KALP LAN.

Gözlerim kocaman olmuş bir biçimde ona baktım. Benş seviyor. Beni seviyor. Bayımamalıyım. Huu iyiyim.

Ben şoktan çıkamasamda karşılık vermeye çalıştım gözlerimi kapayarak. Açık kalırsa ölcem yoksa. Beni daha da kendins çekti. Bir süre sonra ayrıldık. Gözlerimi açtım utanarak ona baktım. Bana gülümseyerek bakıyordu. Ben hiç bu kadar utanmamıştım. Elini kaldırıp yanağıma koydu ve okşamaya başladı.

"Sen tanıdığım en güçlü kızsın Su. Sakın bana güçsüzüm deme. Ve bu örümcek bu güçlü kızı çok seviyor."

Ben günlük şaşkınlık kotamı doldurdum. Yeter bu kadar bana. Derin bir nefes aldım. Cevap verebilirim. Yani umarım.

"Pe-Peter. Be-ben de seni seviyorum. Yani bu kız örümceyi çok fazla seviyor."

Beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Ben de hemen kollarımı boynuna sardım. Hala sıkıca sarılırken Peter derin bir nefes aldı.

"Bu savaşı beraber kazanıp mutlu olucaz."

Sadece başımı sallayabildim.

~O sırada bizim ekip~
-Yazardan...-

Cansu Damla ile oturmuş elinde çekirdek kaseleri ile Su ve Peter shipini izliyorlardı. Damla iç geçirerek Cansu ya döndü.

"Cansu baksana Su ya kaptı gül gibi çoçuğu. Biz kaldık böyle. Ya kesin evde kaldık biz."

Cansu sırıtmaya başladı. Hala çekirdek çıtlarken.

"Sen öyle san. Sen ilk geldiğin an seni biri ile shipledim ben."

Damla'nın gözleri büyüdü. Bu kadar çabuk beklemiyordu.

"Kimmiş o?"

"Ateş tabiki."

Damla öksürük krizine girdi. Kalkmış ve endişeli bir şekilde Cansu ya dönerek.

"Ne? Hayır. Ben ve o olmayız. Asla ya olmayız biz onla. Anlaşamayız ki. Bak ol-"