Güç/Peter Parker (Bitti)

O Ölmemeli!

(Yazar EndGame gitti. Ve deliriyor. Su'da mantıken izledi tabi ama tepkiyi şu Nick'i hal etsin öyle yapıcak.)

Not: EndGame i izlemeyenler telefonj yavaşça yere bırakıp uzaklaşsın. Ağır spoi vardır.

************
Ben Nick ile konuşmaya tırsıyorum. Ama konuşmalıyım. Huu.

Nick'in odasına gittik ve bodozlama girdik. Tek gözü ile bana baktı kızgınca. Aaa Tony ve Steve'de burdaymış.

"Merhaba Nick. Nasılsın? Hayat nasıl? He-"

"Ne oldu Su!?"

Uvv baya kızmış. Ama banane.

"Nick çok önemli bir konu konuşmalıyız."

"Şu an meş-"

"Carol Danvers sana neyi çağdıştırdı?"

Nick kaşlarını çattı. Ehuehu şaşırtmayı severim. Ya Tony ve Steve'de bakıyor öyle. Peter'da takılıyor

"Onu nerden tanıyorsun?"

"Ahh Captain Marvel. Favori karakterim. Baya güçlü de. Ben sadece onu çağırman gerektiğini söyliycektim."

"Neden onu çağırmamı istiyorsun?"

Ellerimi masaya vurdum ve onun gözlerine ciddi bir şekilde bakarak.

"Durum sandığımızdan da ciddi Nick. Büyük bir savaş bizi bekliyor. Kaybetmememiz gerek."

"Kaybedersek ne olur?"

"Ne olmaz ki! Dünya nüfusunun yarısı yok olur. Hatta dünya değil, evrenin yarısı. Burası yaşanmaz bir yere döner."

Bana "sen ciddi misin?" bakışı attı. Ovv hemde ne ciddiyim.

"Sadece bunu diyorum Nick! İki günün var."

Evet tehdit ettim. Ama iyi hissettirdi.

Ben sinirle ordan çıktım. Arkamdan birden biri beni tuttu. Hemen arkamı döndüm. Aaa abim.

"Su çok acil bir şey oldu."

"Ne ol-"

Demeden onu gördüm. Babaanne? Ruh şeklinde? Lan ne oluyor!

"Su! Su."

Kendime gelip abime döndüm.

"Sen de görüyor musun?"

"Neyi?"

Görmüyor. Ben nasıl görüyorum şu an o zaman.

Yavaşça ona doğru gitti. O bana gülümsüyordu.

"Su sen iyi misin?"

Başımı iki yana salladım. Babaannemin karşına gelince kısık sesimle.

"O burda."

"Kim?"

Abime döndüm.

"Babaannem."

Diğip tekrar önüme döndüm. Elini bana doğru uzattı. Kaşlarımı çattım. Yine ne oluyor?

"Su sen iyi de-"

"Dur bi sus."

Bir onun eline birde yüzüne baktım. Gözlerimi kıstım.

"Ne yapmalıyım?"

"Elimi tutman yeter."

Derin bir nefes aldım ve elini tuttum. Daha sonra gözümün önünden hızlıca bir şeyler geçti. Bunlar... Endgame? Oha. Hayır hayır. Gerçek olamaz.

Birden gerçek dünyaya döndüm. Hemen karşıma baktım. Babaannem yoktu. Daha demin ne olmuştu?

"Su?"

Abim omuzlarımdan sardıyordu. Ama ben hala gördüklerimin şokundaydım. Gözlerim doldu bianda.

"Güzelim ne oldu?"

Abime döndüm. Zar zor konuşarak.

"Ge-geleceği gördüm."

Abim kaşlarını çattı. Ellerimden tuttu.

"Su gözlerime bak."

Gözlerine baktım güçsüzce.

"Ne gördün?"

"Oyunun sonunu."

Diyip gözlerin kararması bir oldu.

***********

Gözüme ışık gelmesiyle yavaşça açtım. Odamdaydım. Yavaşça yattığım yerden doğruldum. Başım çok ağrıyor.

En son ne olmuştu? Ha doğru Endgame i gördüm. Filmin sonu aklıma gelince ağlamaya başladım. Tonyyyyy. Neden.....

Ben ağlarken odaya birden abim girdi. Hemen yanıma geldi ve bana sarıldı.

"O öldü."

Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Abim saçlarımı okşuyordu.

"Biliyorum."

"Sen nerden biliyorsun?"

"Sana olan şey bizede oldu."

Hemen ondan ayrıldım.

"Cansu nerde?"

"O da seninle aynı durumda."

Ayağa kalkarak onun odasına gittim. Kapıyı açtım. Ağlıyordu.

"Cansu!"

Beni gördü koşarak yanına gittim ve ona sarıldım.

"Kanka gitti. Bizi bırakıp gitti. Aşkım gitti. Lan kızı vardı be. Nasıl gider o!"

Ağlamam arttı.

"Thanos'u burda ben öldürmezsem. Kalburbastı yapmazsam rahatlamam. İnşallah yürürken ayağa takılır düşer. İnşallah tam bir taşı bulmuşken o taş patlar. İnşallah o eldiven elini sıkar. İnşallah yüzüne ateş yer. İnşallah ta-"

"Tamam yeter kanka."

Sustum ve sesizce ağlamaya devam ettim.

********

1 gün sonra..

Bir gün geçmişti. Depresyondaydık Cansu ile. Abim mi? O da belli etmesese üzgündü fakat o ruh taşını düşüniyordu.

Avengers felan bize ne olduğunu anlamıyorlardı. Peter hep soruyordu ama tepkisizdim.

"Hadi ama kendinize gelin. Bunu önlemeliyiz. Şuana kadar bir sürü şey değistirdik. Bu olcak diye bir şey yok!"

Abimin bağırmasıyla ona döndüm. Burnumu çektim. Cansu'ya döndüm. O da bana bakıyordu. Sonra abime döndük.

"Kendinizi toparlayın. Yapmamız gereken şeyler var. Hadi!"

Elini yumruk yapıp uzattı. Haklı valla.

"Haklısın. O ölmemeli!"

Yumruğumu uzattım. Cansu'ya baktım. O da bize baktı. Gülümsedi.

"Aynen öyle ölmiycek. Ve Thor'un göbeyi olmamalı. O ne baba göbeyi gibi. Köy dayılarına benzemiş iyice."

Güldüm. O da yumruğunu uzattı. Tokuşturduk ve geri çektik.

"Ne yapıyoruz?"

Cansu'nun bunu demesiyle gülümsedim.

"Oyunu mutlu sonla bitircez."

***********

Evet bölüm attım. Vay canına.

Shiplediğiniz kişileri buraya yazın.

Merak ettiklerinizide buraya sorun.

Kelime sayısı: 653