My playboy

17. "Нууц"

-Rosie-

Минсо-гийн талаас
Өчигдөрхөн л Бусан-аас ирсэн байхад зарим хичээлийн профессорууд аль хэдийнээ баахан даалгаврууд өгчихөв. Хмм.... Өнөө шөнө бүтэн нойртой хонох хүн байгаа болов уу?

Номын санд хүнгүй ширээн дээр суугаад нэг нэгээр нь хийж эхэллээ.

"Хайраа, боль! Биднийг хүн харчихвал яах юм." Даалгаврын хуудас уншиж байхад чихэнд хэн нэгний шивнэх нь сонсогдоно.

Зарим хосууд биеэ барьж чадахгүй байгаа бололтой дог шүү.

Би нүдээрээ дуу гарсан зүг рүү сэмхэн хараад, "Бүү санаа зов~"

Минхён Хёнмин 2 байсан байна шүүдээ!

Жимин гэнэт гарч ирснээ, "Сайн уу Хатагтай 2-р байр" гэтэл Минхёны анхаарал над руу шилжихэд би, "Яа!! Чшш!" гээд Жиминийг өөр лүүгээ татаад тэр 2-т харагдахгүйг хичээв.

"Чи яагаад-"

"Би яагаад энд байна гэж үү?" Миний бодлыг уншчихсан уу?
"Номын санд сууж болохгүй юу?"

"Тэгвэл яваад хичээлээ хийгээч" гэж хэлээд номоо уншихад тэр цүнхээ ширээ рүү шидээд хажууд суучихлаа.

"Намжүүн хёны төрсөн өдөр2 хоногийн дараа болно." Жимин цүнхнээсээ номоо гарган, "Чи бэлэг аваагүй л байгааздээ?"

Новш гэж би мартчисан байнашд.

"Өнөөдөр явж авна аа. Харин чи яахын?"

Жимин, "Шинэ компьютер авч өгдөг юм билүү гэж бодож байна. Хуучин нь вирустчихсэн гээд байсан."

Вирус? Намжүүн арай нэг тийм хачин.... тоглоомнууд татдаг юм биш байгаа?

"Тэгвэл хамт явъя." Жимин үргэлжлүүлэн, "Магадгүй дуусахаараа?"

"Тэгье!" Угаасаа ганцаараа явмааргүй байна.

"Минсо?" хэмээн дуудахад Минхён болон түүний найз залуу нь сууж байв. Айш, тэд намайг харчихаж. Хоорондоо бага зэргийн зайтай суугаа нь харилцаагаа нуух гэж байгаатай холбоотой байх л даа.

"Сайн уу" Би арай гэж л инээмсэглэлээ. Минхёныг ижил хүйстэн гэдгийг хүлээн зөвшөөрч чадахгүй байгаа өөртөө уур хүрнэ.

Тэд инээмсэглээд, "Бид 2 явах гэж байлаа л даа тэгээд чамайг байхаар чинь баяртай гэж хэлэх гээл" Байдаг шигээ л эелдэг хэвээрээ.