Koreli Arkadaşım Bir İdol! // VIXX(✓)

20🍀Bu Kadar Mı?

Sabah gözlerimi açmayı başardığımda -daha doğrusu doğru düzgün hiç uyuyamadım ama- başım çatlayacak gibi ağrıyordu. Gözlerimdeki o yanma hâlâ geçmiş değildi.

Derken yatağımın hemen yanındaki komodinin üzerinde duran telefonum çalmaya başladı. Elimi uzatarak komodinin üzerini yokladım ve telefona değince onu elime aldım.

Yatakta doğruldum.

Ken arıyordu.

Onun ismini görünce bekletmeden hemen çağrısına cevap verdim.

"Alo?"

"Hae Soo biraz daha iyi misin? Nasıl oldun?"

Dün o kadar kötüydüm ki, yurda kadar Hyuk beni kucağında götürdü. Evime o şekilde girecekken de Ken ve Ravi kendi dairelerinden çıkıp beni, bizi gördüler. Evime girerek hâlâ ağlaması dinmek bilmeyen beni sakinleştirmeye, teselli etmeye çalıştılar.

Ken zaten benim hakkımdaki her şeyi biliyordu. Hyuk ve Ravi'ye de olan güvenim sonsuzdu. Dün akşam onlara da ağlamaya devam ederken her şeyi anlattım. Bol bol içimi döktüm.

Ken Hongbin'i de öğrenirken, Hyuk ve Ravi hakkımdaki her şeyi öğrenmenin şokunu yaşamışlardı.

Her neyse, böyle işte. Çocuk benden bir cevap bekliyor.

"İyiyim, merak etme."

"Seni de rahatsız ettim kusuruma bakma ama biliyorsun biz şu an mahkemedeyiz."

"Evet,biliyorum. Bir sorun mu oldu?"

"Ahh,şöyle ki; Bir aptallık edip dava için öne süreceğimiz dosyayı evde bırakmışız. Avukat en son bizim salonda kontrol ediyordu. Ama aceleyle çıkınca unuttuk her hâlde. Biliyorum ve bunu söylemekten gerçekten çok utanıyorum. Ama bir koşu o dosyayı kapıp buraya getirebilir misin acaba?"

"Tabii ki getiririm. Evde durup depresyona girmekten daha iyidir her hâlde. Hem açılmış da olurum."

"Bizim dairenin anahtarı sende vardı değil mi?"

"Var var,merak etme."

"Ahh,tamam o zaman. Bir de şey...? Duruşmamıza daha 2 saat var. Çok acele etmene gerek yok."

"Tamam, orada görüşürüz."

"Görüşürüz. Dikkatli gel."

Telefon kapandığında üzerimdeki yorganı sıyırıp ayağa kalktım ve dolabıma doğru ilerledim.

Evet, şu işi halledelim bakalım.