Az önce Ken'in koştuğu taraftan genç kızlar buraya doğru geliyordu.
"Nereye gitti ki?!"
"Az önce buradaydı. Çok uzaklaşmış olamaz."
"Ken oppa buradaysa diğerleri de buradadır kesin. Ölebilirim heyecandan."
Burası aynı bu genç kızlar gibi başka kızla...
"Tamam,olur."dedim menajere. Bu esnada telefonuma mesaj geldi. Mesaj sesi pratik odasının içinde yankı yapıp yeniden bana gelirken arka cebimden telefonumu aldım ve ekranına baktım.
Min... MinMin mi?
잘 지냈어 요? 너 나 그리워?😏 (Nasılsınbakalım? Beni özledin mi?😏)
Gözlerimi irileştirerek hemen arkama döndüm. Hakyeon da aynı şaşkınlıkla bana bakıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍀
Anlamış olamaz değil mi? Hayır hayır! Anlamamıştır. Sakin ol Yonca.
Bu sefer mesaj sesi değil de zil sesi doldurdu tüm odayı. Elimdeki telefon titrerken çatık kaşlarımla arayan kişiye baktım.
Amcamdı!
Kesin buraya geldiğimi ona söylediler. O kadar da ikna etmiştim oysaki haber vermeyin diye.
Hakyeon da şüphelenmesin diye üyelere dönüp;
"Çok özür dilerim. Amcam arıyor. Açmam lazım."dedikten sonra telefona cevap verdim. Kulağıma götürürken de pratik odasından çıkmak üzere adım attım. Tamamen çıkıp ardımdan kapıyı kapattım ve birkaç adım daha ilerleyerek cevap verdim.
