Kore'ye Düşüş(✔)

8💘Minik Kelebeğim

Multimedya:EXO-Suho 💙

🌙

Gözlerim alıştığım bu saatte hemen açılır açılmaz yatağımdan kalkarak banyoma gittim ve elimi yüzümü yıkadım. Ardından her gün rutin hâline getirdiğim,olmazsa olmazım sporumu yapmak ve güzelce koşmak için eşofmanlarımı üzerime geçirdim. Yaklaşık 1 aydır bunu her gün yapıyordum. Üstelik tek başıma.

Her neyse, ben bir an önce çıksam iyi olur. Şu an saat 05:30. 06:30 gibi hava aydınlanır. Bizimkiler de uyanır. Onlar uyanmadan eve gelmeli ve kahvaltılarını hazırlamalıydım. Zirâ bu güne kadar hep ben hazırladığım için alışmıştı bey efendiler.

Dolaba koymuş olduğum pet şişemdeki suyumu elime aldım ve anahtarımı da aldıktan sonra seri bir şekilde evden çıktım. 10 dakika kadar yürüdükten sonra yine Han Nehri'ni gördüğüm yere geldim. Burası bana huzur veriyordu.

Parkurda koşmaya başlasam iyi olur. Gerçekten vakit çok hızlı geçiyor. Gece lambalarının aydınlattığı karanlık alanda koşmaya başladım. At kuyruğu yaptığım saçlarım beni hiç rahatsız etmezken hafif esen rüzgarın yüzüme vurması eşliğinde koşmak müthiş hissettiriyordu.

Yoruldum...

Zaten saat de gelmek üzere. En iyisi bir yere oturup dinleneyim. Daha sonra eve gitmek üzere yola çıkarım.

Bundan dolayı her zaman oturduğum bankın üzerine oturarak elimdeki pet şişenin kapağını açarak suyumu yudumlamaya başladım. Bu bankı nedensizce çok seviyordum. Ayaklarım beni hep buraya yönlendiriyordu.

Güneş yavaş yavaş doğmaya başlıyordu. Bülbüller âdeta bir koro hâlinde başlamışlardı yine ötmeye.

Elimdeki pet şişeyi bankın üzerine koyarak biraz daha bu şekilde kalsam çok iyi kafa dinlerdim vallahi.

Şişemi bankın üzerine koydum. Ama bu esnada yaslandığım kısım üzerinde yazan bir yazı dikkatimi çekti. Daha önce hiç dikkat etmemiştim.

Minik kelebeğim♥Junmyeon

Bu kelime bana nereden tanıdık geliyordu?

Minik kelebeğim benim. Seni çok seviyorum.

Sen benim bu yaş ile miniğim,saflığın ve güzelliğin ile kelebeğimsin. Sen benim minik kelebeğimsin.

Bana bak,kelebeğim olabilirsin ama asla kısa ömürlü olamazsın.

Ah,başım! Hayır hayır, kulağımda uğuldayan bu sesler de neyin nesi? Bana neler oluyor böyle Allah aşkına?

Kulaklarımda uğuldayan sesler bir son bulduğunda gözlerimi açarak yeniden banka döndüm. Daha fazla düşünmenin zamanı değildi. Hava iyice aydınlandı. Bangtan çoktan uyanmıştır bile. Saat kaç oldu ki?

Koluma taktığım saate baktığımda 07:00 olduğunu görünce hemen gözlerimi irileştirdim.

Bu kadar zaman geçmiş olamazdım. Eyvaahh! Bizimkiler beni evde göremezse deliye dönerler.

Hemen banktan kalktım ve su şişemi dahi bırakarak eve doğru koşmaya başladım. Hâlâ çok sakindi Han Nehri.

Koştum... Koştum... Koştum... Ama en sonunda bir anda önüme çıkan kişiye çarpmaya engel olamayarak çarpıştım.

Omzum omzuna değmişti o kadar. Kim olduğunu dahi göremeden sadece;

"Çok özür dilerim."dedim ve aceleyle koşmaya devam ettim.