HUZURUM

Leyla mısın?

 Multimedyada Okan var. İyi okumalar :)

''Merhabalar'' sesinde bile bi muziplik vardı.Bakışlarımı kaçırdım ondan.Herkes cevap vermişti, bi ben suskundum.

Masaya  bi sandalye çekip oturdu.Sadece Emre ile tanışmıyorlardı.Onla da tanışırken ben masadan nasıl kalkabilirim onu düşünüyordum.Ben öyle kara kara düşünürken Yağmur ayaklandı.

''Canlar benim kalkmam lazım.Kardeşime sözüm var, alışverişe çıkıcaz birlikte.'' dedi.

Bende bu masadan bir an önce kalkmak istediğim için hemen atladım konuya ''Bende seninle geliyim canım.Hem uzun zamandır görmüyorum senin şu cimcimeyi.Alışverişte yapmam lazım zaten'' gibi bişey zırvaladım.Gerçekten yalan söylemeyi nasıl da beceremiyorum acaba?Bütün masanın odak noktası olmuştum ama aldırmadan çantamı toplamaya başladım.

''Nereye gidiyosun Selencim ya.Bizim senle özel bi işimiz vardı hani.'' dedi Okan.Gözleriyle bi şeyler anlatmaya çalışıyodu ama malesef anlamıyodum.Bön bön baktım suratına. Anlamadığımı anlamış olucak ki devam etti ''Söz ben sana  alışverişte eşlik ederim daha sonra.'' dedi. Kesin önemli bişey anlatmaya çalışıyodu ki benle alışveriş yapmayı göze almıştı.

''Peki o zaman ben gidiyorum. Görüşürüz gençler''dedi Yağmur ve kalktı gitti.Bende onun arkasından seyrettim gidişini. Sonra Okan'a döndüm.

''Ne diyosun Okan ya. Bi bok anlamadım.O kaş gözler falan ayrıca ne özel işimiz vardı bizim.'' diye çıkıştım. 

Emre girdi araya ''Leyla mısın kızım sen? Yağmur'un haftaya doğum günü varya.Sürpriz yapıcaktık hani.Mekan bakıcaktık ya asıl Yağmur'un işi varken bugün halledelim işte.Hem hediye işini de hallederiz.'' dedi.

''Ah nerden biliyim be.Çıkmış aklımdan.Yağmur'un doğum gününün hayaliyle yatıp kalkmıyorum herhalde.Ayrıca ne leylası ben aşık falan değilim''dedim gözlerimi Poyraz'a kaydırarak.Çarpık bi şekilde gülümsedi.

''Eyvah bu senin her zamanki halinse Allah sabır versin size kardeşim'' dedi gülerek Poyraz.Ya bu çocuğun benimle derdi ne?

''Çok komiksin.'' dedim Poyraz'a gülen Okan ile Emre ye sinirle bakıp.''Ayrıca sizde konuşun şu araba meselesinide kalkalım artık.''

''Sakin ol şampiyon'' dedi Okan.Gözlerimi yukarı doğru kaydırdım.Göz devirenlerin aksine böyle bi hareketim vardı işte.

Onlar bi yarım saat kadar konuşurken telefonla oynadım.Arada Poyraz ile gözgöze geldik.Hemen gözlerimi kaçırdım tabi.Masada konuşulanları hiç dinlemiyordum.

''Hadi ya abi.Şansa bak Selen..Poyraz ile aynı ilkokuldan çıktık.''dedi Okan.Demekki ben onlarla ilgilenmezken konuşmayı baya ilerletmişlerdi.Sonunda Okan ilgisizliğimi farketti ki beni konuşmaya dahil etmeye çalışıyordu.

Okan ile çocukluktan tanırdık birbirimizi ama aynı ilkokula gitmemiştik.Ailelerimiz tanışıyordu.Zaten çocukken aramız çok iyi değildi, sürekli kavga ederdik.Benden bi yaş büyüktü Okan.Liseyi aynı okulda okuduğumuzda çok iyi anlaşmaya başladık.Lise 1 de kalmıştı ve ben liseye başladığımdan beri aynı sınıfta okuduk bitirene  kadar.Yağmur ve Emreylede liseden tanışıyoduk.

''Hadi ya şansa bak.Nasıl tanımadınız dün birbirinizi.''dedim şaşırarak.

''Benden bi yaş büyükmüş.O yüzden arkadaş olamamışız herhalde''dedi Okan.Benden de 2 yaş büyük oluyordu bu durumda.

''E şimdi ne yapıyorsun Poyraz üniversite falan?'' diye sordu Emre.

''O işler biraz karışık ya.Aslında üniversite kazandım. Bi yıl gittim daha sonra dondurmak durumunda kaldım.Şimdi bu yıl belki başlarım.''dedi.Sesi bi garipti.Sanki huzursuz gibiydi.''Siz ne yaptınız üniversite işini'' dedi bakışları bi an beni buldu.

Okan girdi araya çok şükür kurtardı beni.Çünkü bu çocukla konuşmak istemiyordum.

''Aslında biz bu sene mezun olduk liseden.Yani ben bi yıl kaldım lisede daha sonra Selen, Emre ve Yağmurla tanıştım.Her neyse işte sınav falan tercih dönemi derken açıklandı sonuçlar.Selen ile Emre kazandı İstanbul'u. Yağmur ile banada özel üniversitenin yolu göründü'' dedi gülerek.

''Aslında ne kadar yorulduk koca sene abicim.Geldik ağustosa.Ne kaldı şurda üniversitenin başlamasına.şöyle bi ay kadar kaçsak bi yerlere.'' dedi Emre.

''Aynen ya daha tatil yapamadık.'' dedim bende bunalmış halimi takınarak.

''Olur olur.Şu Yağmur'un doğum günü işini halledelim sonra hemen kaçarız bizim yazlığa.'' dedi Okanda.

''Şu mekan işini bi hallletsek'' dedi Emre.

''Nasıl bi yer bakıyosunuz?'' dedi Poyraz.

 ''Ya aslında hiç bilmiyoruz.Daha hiç bakmaya  başlamadık'' dedi Okan.

 ''Abimin bi mekanı var.Aslında beraber işletiyo sayılırız ama ben pek ilgilenmiyorum açıkçası.Ama genelde bu tarz kutlamalar için kullanılıyo mekan.İsterseniz gidip bi görebiliriz.'' dedi Poyraz.

Her ne kadar içimden 'aman tanrım, nayır nolamazzz' desemde çocuklar okeylemiş, ayaklanmışlardı bile.Bende mecbur toparlandım, peşlerine düştüm.Poyraz'ın arabası önde biz Okan'ın arbasıyla arkadan onu takip ediyoduk.Neyseki mekan çok uzakta değilmiş 10 dakikaya gelmiştik. 

Mekan dışarıdan çok şık görünüyordu.Poyraz önde biz arkasında içeriye girdik. Poyraz bi kaç kişi selamladıktan sonra abisi sandığım kişile selamlaştı.Adam Poyraaz'a benziyordu gerçekten sadece biiraz daha yaşlısıydı.Her  neyze mekanı incelemeye başladım.Ne çok bar tarzındaydı ne de cok cafe.İkisinin karşımında bişeydi işte. Ama itiraf etmeliyimki  mekanın gerçekten değişik bi havası vardı.Bi duvarda kareoke bölümü vardı.Açıkçası bugün hain arkadaşlarımın söyledikleri acı gerçekler olmasa ilgimi çekebilirdi.

''Ben çok beğendim'' dedi Emre.

''Sence nasıl Selen? Bi kız gözüyle bakma lazım.Yağmur'un doğum günü sonuçta.'' dedi Poyraz.

 ''Bencede güzel.Değişik bi havası var, sevdim.'' dedim.

 ''Öyleyse mekanımız burası'' dedi Okan.

Onlar Poyraz'ın abisiyle doğum günü tarihini saatini konuşurken bende mekandaki insanlara göz gezdirmeye başladım.Birden gözüm birine takıldı.Acaaba o mu diye düşünürken çocuk gülerken başını yukarıya kaldırdı.Evet bu gülüş.Kesinlikle oydu.Kalbime bi yumruk yemiş gibi hissettim.Zar zor yutkundum.Yanındaaki kız bir şeyler anlatıyordu.O da gülüyordu.Tıpkı benim yanımda güldüğü gibi.Gözlerim dolmuştu ama kesinlikle ağlamıycaaktım.Hemen bu mekandan çıkmak istiyordum.

Ama çok geç kalmıştım.Onla göz göze gelene kadar çıkmalıydım burdan.

Beni farketti.Bi an gülüşü soldu.