Unforgettable Nights (SPG)

CHAPTER THIRTY ONE

Please be back..

..

Jim

Naunahan ko pa si Privo na gumising at bumalik ako agad para makakuha ng information kay Winona at Daniel.

"Si Kei" bulalas ko habang binubura ang naisearch ko at pinalitan ko ng pangalan ni Kei. And it's good kasi friend kami sa FB pero wala siyang recenlty post. Kaya nag-try ako na tawagan siya pero not reachable. Ugh! Bakit? Kaya nagiwan ako ng message sa kaniya,

"Kei, i need your help andito si Privo at magkasama kami, actually nagulat ako sa kalagayan niya at hindi ko alam ang gagawin ko kunh paano siya tutulungan. I tried to you call but not reachable hindi ka siguro nag o-online. Please when you read my message call me right away."

Sent ]⊙

--

Kian"

"Kian?"

"Pst uy" kalabit niya kay Kian na nakatulala habang hawak hawak ang cellphone.

"Kanina ka pa diyan?"

"Medyo nyare? Nakatulala? Anong problema?" Pang aasar pa niya

"Wala, wala naman."

"Sus, mukang meron"

"Wala nga, Coffee? Juice? Tea? Magalmusal ka kaya muna."

"Tea nalang, ayokong mag coffee baka hindi din ako makatulog. Tignan mo yang muka mo oh tila walang tulog."

"Natulog ako no, maaga lang ako nagising."

"Okay sabi mo eh. nga pala pupunta kay Queeny dadaan na din ako sa flower shop para mapalitan na ang bulaklak niya. Miss na miss ko na din kasi siya.

"Sasamahan kita"

"Kian? you look wasted, tila ang lalim ng iniisip mo tapos sasama ka sakin? Baka mabanga pa tayo tsaka Try mo kayang matulog muna. Sige na at magaasikaso na ako"

Ng makataas si Winona ay mabilis niyang tinignan ang itsura sa salamin at don nanaman pumasok sa isip niya ang text na natatanggap niya mula sa unknown number.

"Sasabihin ko kaya sa kaniya?"

"Huy? Ang alin?"

"Ah eh, wala. Bilis mo naman kanina ka pa dyan?

"Ikaw Kian may napapansin na ako sayo"

"Napapansin na?

"Sus! Matulog ka na muna. Okay? Aalis na ako" don ay naiwan na nakatulala si Kian at nangmahimasmasan siya ay wala na si Winona. Hinabol pa niya ito pero wala na kaya mabilis niyang kinuha ang sasakyan niya dahil baka may masamang mangyare dahil ayun ang pakiramdam niya simula ng may tumawag sa kaniya.

"hello? Nasan ka? Bumaba ka ihahatid kita"

"Siraulo ka. Nakasakay na ako sa Taxi malapit na din ako sa Mall. Kaya ko na, tatawag nalang ako kapag pauwi na ako, okay?"

"No! Mauuna na ako sa orphan hintayin kita. Basta tawagan mo ako agad kapag may kakaiba kang pakiramdam magiingat ka"

Halos magtaka siya sa sinabe ni Kian.

"Manong? Mukang mali po yata ang dinadaanan natin? Kinabahan siya at pilit sinisipat ang muka ng driver sa salamin.

"Manong, malayo na po tayo sa Mall. Manong?" Pasigaw na niyang sabi. At nang akma niyang tatawagan si Kian ay hinablot agad ito,