Unforgettable Nights (SPG)

CHAPTER TWENTY NINE

She's finally Back. Finally back a Winona Ver-3.O

--

"How's Winona? Pasensya na hindi ako makapunta this past few days subsob ako sa trabaho ilang buwan ko kasing napabayaan sila."

"Okay naman siya. Bigla lang nagiba"

"Bakit? Lagi pa din ba siyang umiiyak? Bakit hindi mo kaya ilabas, i-shopping mo mahirap talaga yan lalo na't nagiisa siya"

"No! I mean nagiba siya yung dating malungkot na malungkot biglang nabuhay, kahapon kasi ginupitan niya ang sarili niyang buhay and ayos naman bagay sa kaniya at ang weird tumatawa na siya. Nagaalala ako para sa kaniya."

"Hindi kaya nababaliw na sa tingin mo? Siraulo ka ano ka ba? Wag ka magisip ng ganyan lalo na't Kapag ang mga babae nagpagupit tiyak yan may kasunod na pagbangon kumbaga For a change, bagong siya, bagong buhay. Dun kasi binabase yun sa buhok. Because our hair is the very precious para sa amin babae. Gets mo? Kaya wag kang ano diyan"

"Siguro, baka mali ang iniisip ko"

Hindi niya masisisi ang sarili niya na manibago sa kaibigan. Dahil miski siya ay may lihim na din na nararamdaman para kay Winona

"Saan ka pupunta? Bat ganyan ang ayos mo?"

"Bakit pangit ba? Hindi ba bagay?" Sabay ikot

"H-hindi naman"

"Kian ha. Nahahala kita akala mo hindi ko napapansin na akala mo nasisiraan na ako ng ulo. Walang mali sa kilos ko ako pa din ito ano ka ba."

"Hindi naman sa ganun Winona, nga pala San ang punta mo?

"Balak sana i-donate nalang itong ibang gamit ni Queeny sa orphanage. Yung iba naman kasi hindi pa nagagamit e kung mai-stock lang diyan edi hndi ako agad makakalimot, hindi sa tinatanggalan ko ang sariling kong sariwain ang lahat gusto ko lang bang may iba na makinabang nito."

"sige, magbibihis lang ako sasamahan kita. Teka lang"

She's wearing a White dress idagdag mo pa ang kabigha-bighani nitong itsura na napakaganda sa light make up.

Driving

" Nga pala Kian bakit hindi ka muna umuwi sa Daddy mo? Okay na naman ako"

"Wag ka muna pakasiguro, babantayan pa din kita mahirap na"

"Sus naman ano ako bata?" Napatingin si Kian sa gawi niya ng tumawa si Winona na parang nakakaloko

"Hindi naman. Gusto ko lang masiguro ang kaligtasan mo mahirap na baka pinahahanap ka pa ng kampon ng mga Fortelo."

"Para saan pa? Edi ba nga wala ng rason para alalahanin ko pa si Privo kahit gustong gusto ko siyang puntahan e pinipigilan ko ang sarili ko dahil baka mauwi nnaman sa gulo ang lahat. Isa pa nakakaapekto sa amin ang sakit niya at hindi din niya ako maalala sa totoo lang gustong gusto ko siyang makita at mayakap, pero kelangan ko turuan ang sarili ko na idistansya ang buhay ko sa kanila kahit na Mahal na mahal ko pa din si Privo"

"Andito lang ako Winona"

"Kaya nga ang Goal ko ngayon makahanap ng Trabaho, gusto ko maghinaganti sa mga Fortelo. Gusto ko ipakita nila na yung dati nilang tinatapak tapakan ay kapantay nila o hihigitan ko pa sila"

"Wag ka nang umiyak Winona nanghihina ako sa tuwing nakikita kang ganiyan"

"Wag kang magalala Kian wala ng luhang papatak pa.."

Nakarating na sila sa isang orphange at sinalubong sila ni Sister Nhe at Sister Myra.

"Tuloy kayo,"