YEMİN

11.BÖLÜM:BENİMLE EVLENİR MİSİN?

Merhabaaaa!! Çok beklemediniz inşallah 💜💜 Ay bölümü okuyun,yorum yapın diyorum,başka da bi şey demiyorum. Hadi öbtüüüüm 😘😘😘

**

BİR HAFTA SONRA

Yorgunluklarım,kırgınlıklarım,gözyaşlarım,çaresizliklerim...Bir hafta hepsiyle yeniden yüzleşmeme yetecek kadar uzun,olduğum yerden milim kıpırdatamayacak kadar kısaydı. Yine evimde,bir başıma ağlıyorum. Karanlıkların içinde bir ışık hüzmesi arıyorum,bulamıyorum. Bir haftadır kapımı aşındıran annemi yine sessizliğimle karşılamıştım. Kapıyı çalıp çalıp gidiyordu.Hastaneye,kampa geliyordu ve ben köşe bucak kaçıyordum ancak bu arada boş durmayacağını da tahmin etmiştim. Dediğini yapmış,babamla iletişime geçmişti ki elime geçen bu kağıt,hayallerimin katili bu kağıt ancak Yıldırım Kutlu'nun işi olabilirdi.

Bir insan neden istediği hiçbir şeye erişemezdi ki?Allahın çok sevdiği kulu olduğu için mi,yoksa çok çok kötü bir insan olduğu için mi?

Saçımı dahi okşamayan babam hayallerimi bir hamlede yıkan kişiyken ben ne ile sınava tabi tutuluyordum?

Canım dediğim arkadaşımın başıma silah dayaması için nasıl bir kötülük yapmış olabilirdim ki?

Kapım çaldı.Kalkıp açacak ne gücüm,ne isteğim vardı.Belki Tolga'ydı,belki annem,belki başkası...

"Bahar!Bahar,benim Nazlı!"

Benim güzel,iyi yürekli arkadaşım...Gayrı bu cihanda kimseye güvenmem,sözümü bana yedirten bir avuç insandan biri,kuşkusuz da en temiz yüreklisi... Kalkıp karşına dikilecek kadar çekilmiş olmasa kanım,koşturarak gelirim ayağına. Sımsıkı sarılırım sana...Ama beni mahvettiler Nazlı! Yüreğimdeki umutları,zihnimdeki düşleri,avuçlarımdaki sizi aldılar benden!

"Açmıyor mu Nazlı?"

Yavuz'un sesiyle şişen göz kapaklarımı daha sıkı yumdum. Kalbimin ortasında yanan o alevi nasıl söndürürdüm? Yavuz'a karşı filizlenmiş,çiçek açmaya yüz tutmuş hislerimi koparıp atacak mıydım?Ben de babam gibi duygularımın mı katili olacaktım?

"Bahar!Aç kapıyı Bahar!"

Yavuz elini kapıya indirmişti.Sızım sızım sızlayan kalbime yasladım elimi.

"Yavuz,git Yavuz!Açamam kapıyı,gidiyorum buralardan."

"Ne?Ne diyorsun Bahar?Yavuz Abi,bir şeyler yap!"

Annemle konuştuğumuz günden beri görmemiştim güzel yüzünü Yavuz'un.Bir haftanın özlemi içimde taptazeyken bundan böyle hiç göremeyecek olma düşüncesi saplandı ciğerlerime.

"Tamam Nazlı,sen git şimdi.Halledeceğim."

Nazlı söylendi birkaç kez,belli belirsiz mırıldanmalar değdi kulağıma.

"Açmıyor musun?"

Sesi sabrının son demlerinde olduğunu bağırıyordu.

"Açamam Yavuz! Bırak acımda boğulayım.Sevgisizlikten kuruyan içimdeki küçük Bahar ile dertleşeyim."

"Tamam Bahar,dertleş.Ama yanında ben olayım.Belki bir omuz istersin ağlayacağın.Sırtını yaslamak istersin,yorgun düşmüşsündür. Aç hadi!"

Sessiz kaldım.Güzel yüreğine de takıldım düştüm mavi uçurumlarından sonra.

"Bahar!Eylem ile ilgili anlatacaklarım var!"

Eylem sözü tüm duygularımı harekete geçirdi. Ne anlatacaktı? Yoksa yakalanmış mıydı? Bir şey mi olmuştu ona? Kalbim heyecanla çarptı.Bedenim rüzgardaki yaprak misali titredi.