CHAPTER 37.2: Hearts and Flowers (Part 2)

1.1K 30 2
                                    

A/N: Maigsi lang itong update na ito kasi kadugtong lang nung previous chapter. Hehe! Sorry ang tagal walang update, busy eh! AND! As I've said, MALAPIT NA ANG ENDING. Naglalagay na lang ako ng closure~ Okaaaay? Okay! Yun langggg~ ^-^ 

-euzaku35^^

******

CHAPTER 37.2: Hearts and Flowers (Part 2)

PATRICE'S POV

November 22. Friday. 5 PM.

Tyrone's Family's Grave

We stayed there for around two hours. Hindi ko nga ine-expect na hindi ako mabo-boring eh. Alam niyo kasi, nandun lang kami sa puntod, nakaupo sa damuhan at nagke-kwentuhan ni Tyrone. He brought some snacks kaya ang sarap lalo ng kwentuhan namin. As in chikahan to the max! He shared to me everything about his family. Ang saya lang kasi kung gaano ka-secretive noon si Tyrone, talagang all-out sya ngayon. Hehe.

"Patis, we probably should get going." Nakatingin sa may kalangitan si Tyrone nung sinabi niya iyon. Napatingin din tuloy ako sa taas. Medyo gray na yung sky, makulimlim talaga...

"Ayy... Oo nga, mukhang uulan." I said, stating the obvious. Outdoor cemetery pa naman dito, pag inabutan kami ng ulan, basang sisiw ang labas namin nito. Tyrone got up and fixed everything, syempre ayaw naming mag-iwan ng kalat dito sa grave ng family niya. I also helped him a little.

"Tricia, Pa... Aalis na muna kami ng girlfriend ko, baka abutin kami ng ulan dito eh." sabi ni Tyrone, nakatingin lang sa puntod. "I'll come back if I have the chance." then he gave the grave a little smile. Afterwards, he looked up to me. I think that was my signal to know that it's my turn to say something now.

"Ah? Ah! Ano, Tito... Tricia... Alis na po kami ni Ty. It was really nice meeting the two of you... Hehe. Aalagaan ko po si Tyrone sa abot ng aking makakaya so you don't have to worry about him. Relax na lang po kayo dyan. And promise po, babalik ulit kami ni Tyrone dito." Then I also smiled at them. Tyrone offered his hand to me and I joyfully grabbed it.

Halfway papunta sa kinaroroonan ng kotse ni Tyrone ay tuluyan na ngang bumagsak ang ulan. E di ano pa bang resulta? E di basang-basa kami pareho! Akala niyo siguro ang sweet naming tingnan habang nababasa ng ulan at tumatakbo na magkasama? Yung tipong lovers under the rain ang peg? Sorry pero e-eng!!-- mali kayo. (=___=)

"Bilis naman, Patrice! Naka-sandals ka na nga ang bagal bagal mo pang maglakad!" Sigaw sa akin ni Tyrone, hindi naman yung galit na sigaw, yung boses lang na malakas para magmadali ako. 

"Aba sandali naman! Ang sakit kaya sa balat nung patak ng ulan!" I shouted back. He's still holding my hand but I'm trailing behind him. So medyo gentleman pa rin naman. :P

"Tsk! Arte talaga, oh!" He stopped walking then tinanggal niya yung leather jacket niya at pinasuot sa akin. Syempre sinuot ko kaagad kahit mukhang nabibwiset na naman si Tyrone. Haha.

Loving a 'G'Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon