O günden sonra annemle konuşmamıştık doğru düzgün ama her seferinde onu affetmem için yanıma gelip gönlümü almaya calışmıştı. Kendisinin suçlu olduğunu oda çok iyi biliyordu.
-Abla
-Efendim Ece. Bişey mi var?
-Kaç saattir sesleniyorum daldın gittin yine.
-işten dolayı yoruluyorum ondandır. Bişey mi diycektin?
-Evet te senin aklında biri mi var abla su son zamanlarda hep böylesin.
-Yok kim olabilir ki Ece saçma sapan konuşma.
-Neyse tamam kızma. Yarın cumartesi çarşıya gidelim diyecektim.
-olmaz ben ise gidiyorum. Ablacığım biliyosun bunu.
-Dogru o zaman bende arkadaşlarımla giderim.
-O arkadaşlarda yasin.
-Evet benim zeki ablam. Ama annemin haberi olmasın. Yoksa o at hırsızı diye başlar bi susmak bilmez.
Sözü bittiğinde gülmeye başladık.
-Abla ne gülüyorsun ya
-Neden gülmiyim. Konuşmaya bak. Sen kendini görseydin.
-Biliyorum çok komiğim.
O sırada annem aniden odaya girdi.
-ece yarın seninle işimiz var ona göre hemen uyu. Güzelce uykunu al. Sonra gözlerin şiş şiş olmasın. Tamam mı kızım
-anne benim yarın isim var. Arkadaşlarıma söz verdim onlarla buluşucaz.
-O zaman iptal edersin.
-ama an-
-Aması falan yok. Benimle geliceksin Ece.
Ece beni kurtar der gibi bana baktı. Aslında annemle konuşmayı hiç istemiyordum ama kardesimede dayanamadım.
-Anne rahat bırak kızı. İsim var diyor işte. Arkadaşlarına karşı mahcup mu olsun.
-Tamam bakalım öyle olsun. İyi geceler.
Diyip gülümseyerek çıktı odadan.
-Abla çok teşekkür ederim. Seni seviyorum.
Diyip yattı.
-İyi geceler.
....................................
Spor salonuna gelebilmistim. Eğer gecikseydim benim sonum olurdu.
-hazan neredeydin sen? Aslında benden önce gelirdin.
-Gec uyandım. Bugünde böyle oldu. Senin Sinan geldi bu arada.
-Benim mi? Sen gerçekten kafayı yemişsin. Benim onunla ne gibi bir alakam var ki?
-Son zamanlarda dikkat ettimde ona bakışların bir başka sen seviyorsun onu.
-Kızım saçmalama. Ben kim Sinan egemen kim?
-Pardon benim ismim geçti galiba.
Bağırarak söylediğime pişman olmuştum. Arkamı döndüğümde gülümseyerek bana baktığını gördüm. Hiç birşey diyememistim. Olaya Betül dahil oldu.
-Sinan bey bence siz yanlış duydunuz. İş hakkında konuşuyorduk.
-Ben gayet eminim de hadi öyle olsun bakalım. Bu arada adınız neydi?
Bana dönüp sormuştu.
-Ha-hazan.
-Tanıştığıma memnun oldum hazan. Beni zaten biliyorsun söylememe gerek yok.
Tam arkasını dönüp gidicekken biri ona doğru seslendi. Hemen karşımızdaydı. Bu oydu. Otel odasındaki pislik herif tam karşımdaydı. İlk baş sinana sonra bana bakmıştı.
Flashback
-Bunu unuttun pislik! Bulucam seni. Bu parayı sana yediricem!
O görüntüler bir bir aklimda oynuyup duruyordu. Yavaşça yanımıza gelip tam karşımda durdu sonra sinana dönüp
-Senin böyle insanlarla ne işin var?
Dedi. Bunu duyunca dahada sinirlendim. Ama sinirlerime hakim olmalıydım. Hemen buradan gitmeliydim. O sırada Rıdvan bey'in sesini duymuştum.
-Hazan müşterin seni bekliyor. Çabuk olursan sevinirim.
-tamam rivdan bey.
Ona döndüğümde bana baktığını gördüm. Rıdvan bey'in sözünden sonra müşterimi daha fazla bekletmeden soyunma odasına gittim ve spor kıyafetlerimi giydim. Hemen müşterimin yanına gittim.
...................................
Ece'nin Ağzından
-Yasin sonunda yani bu kadar beklettiğine göre baya işin olmalı.
-Bizimkilerle kavga ettik aşkım. Özür dilerim. Yoksa ben güzel sevgilimi bekletirmiyim hiç
-neden? Yoksa benim yüzümden mi?
-Yok. Başka birşey bu. Ya neyse bunları boşver. Ben seni üzgün görmek istemiyorum.
-Tamam bu konuyu kapatalım. Bizi üzen ne varsa bırakalım. Eee bugün ne yapıcaz bakalım?
-kafeye gidelim. Sonra
-Lunapark.
-ya Ece cocuk muyuz biz.
-evet. Yani ben severim böyle şeyleri. Hem sadece çocuklar gitmiyor ki. Lütfen aşkım.
-Tamam o zaman öyle yapalım. Seni kırmak istemem.
-Tamam.
Telefonum çalmaya başlamıştı. Arayan annemdi. Ama açmayacaktim. Bu anı bozmasını istemiyordum. Bir kere daha aramıştı bu sefer uçak moduna aldım. Sadece yasinle olmak istiyorum artık. Araya kimse girmeden.
.............................
Hazan'dan devam
Bir kaç saat sonra işimiz bitmişti. Müşterim gitmişti. Bende betülün yanına gitmeye karar vermiştim. Tam zamanında biri aramıştı.
Arayan:Annem
"Alo ne vardı anne?"
"Hazan hanım. Ben feyzullah. Beni sakince dinleyin."
"Anneme bişey mi oldu! Ya noluyor söylermisiniz! Anneme noldu?"
"Anneniz trafik kazası geçirdi. Devlet Hastanesi'ne götürüyoruz."
"Tamam hemen geliyorum. Lütfen ona bişey olmasın!"
Koşarak çıktım hemen spor salonundan sonra yoluma birinin çıkmasıyla ona çarpıp birlikte yere yapıştık. Onu görmemle 2. Şokumu yaşadım. Ama onu umursayacak halde değildim. Hızlıca üzerinden kalktım ve tam koşucakken kolumda bir el hissetmemle oraya doğru döndüm.
"Ya sen napıyosun?!"
"Kötü görünüyorsun? Birşey mi oldu?"
"Annem. Annem trafik kazası geçirmiş. Ona gitmeliyim ben."
"Tamam sakin ol. Ben götüreyim seni."
"Tamam. Hemen gidelim. Lütfen."
Arabaya bindik. Ve hastanenin yolunu tuttuk.
"Ona bişey olmasın Allah'ım. Ben bunu kaldıramam."
"Hazan tamam sakin ol. Annene birşey olmayacak. Sakin ol."
"Ya nasıl sakin olayım."
"Bak annenin yanina gidiyoruz. O iyileşicek. Sakin ol. Lütfen."
Uzun bir yolculuktan sonra hastaneye varmıştık.
Hemen ordaki kadına annemin hangi odada olduğunu sorup koşarak o odaya gittim.
Annemi görünce yanina gittim.
-annem bu zamana kadar seni üzdüğüm için özür dilerim.
Diyip onu alnından öptüm.
-Seni çok seviyorum. Ece ve sen benim bu hayattaki en değer verdiğim iki insansınız. Sizi kaybedemem.
Uzun bir aradan sonra tekrar yazdım. Umarım bu bölümü sevmişsinizdir. 😘💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gün Işığı ~yağhaz~
Фанфик"küçükken hep öğretmen olmak isterdim. ama ortaokulu bitirdikten sonra liseye başlayamadım. notlarımda iyiydi ama durumumuz yoktu. o yüzden Ece için çabalıyorum bu kadar. sonu ablası gibi olsun istemiyorum."
